Zaterdag 4 november 2017: We hebben lekker geslapen op de camping, maar om 7.30 uur loopt het wekkertje af, want volgens de receptionist van de camping komt de bakker met vers brood dan langs. Ben springt zijn bed uit als hij een claxon hoort, wat het teken van de bakker zou zijn. Hij loopt richting de ingang van de camping en komt een vriendelijke Marokaan tegen, die hem de hand schudt en welkom heet. Hij blijkt de eigenaar van de camping te zijn en vertelt, dat de bakker binnen nu en een kwartiertje zal arriveren. De claxon was blijkbaar van een andere auto buiten de camping. Ben komt Martine tegen, die een check wil doen of het beloofde warme water in de douche ook echt gaat stromen. Na een paar minuten claxonneert de bakker diverse malen, zodat er geen misverstand is over zijn aankomst en kunnen we terecht voor warm brood. Voor 5 dirham ( €0,50) hebben we een stokbrood en een klein rond broodje. Terug naar de camper en Godelive blijkt inmiddels ook naast haar bedje te staan. Even later wordt er op de deur geklopt en worden we verrast door de camping eigenaar met een glas vers gezette (mierzoete) Marokkaanse thee. Deze verrassing wordt natuurlijk vastgelegd op de gevoelige plaat en de thee wordt natuurlijk opgedronken bij het inmiddels geprepareerde ontbijt. We nuttigen dit in het prieeltje vlakbij de camper, dat inmiddels al volop in het zonnetje staat alhoewel de temperatuur nog maar net boven de 10 graden is. Na het ontbijt gaan we douchen en zo waar, het warme water stroomt zoals het hoort. Daarna doen we onze plichtplegingen voor die dag en maken we ons gereed voor vertrek, want we trekken verder richting Meknes. Het is maar een kort ritje naar Meknes, maar de hoofdstad van sultan Moulay Ismail is de moeite waard om te bezoeken volgens Martine en Thieu. Moulay Ismail kwam in 1672 aan de macht en gedroeg zich als de zonnekoning Louis XIV van Frankrijk, wiens dochter Anne-Marie de Bourbon hij ook ten huwelijk vroeg. De stad maakte onder zijn bewind een enorme bloei door, maar de sultan was ook een wreed mens, bouwde een groot leger op van zwarte slaven, deed aan dwangarbeid om zijn paleis te realiseren. Ondermeer werd Volubilis gebruikt als bouwmaterialen aanvoer. Er is geen camping, maar we kunnen parkeren en overnachten op de 24 uur bewaakte mix parking Bab Mansour in het centrum. Met behulp van de met de hand getekende routebeschrijving van de camping eigenaar van Zerhoun Belle Vue, ons navigatiesysteem en natuurlijk ons gezonde verstand komen we op de plek van bestemming. Het terrein staat aardig vol, maar de parkeerwachter laat ons dubbel parkeren. De andere 2 camperaars, die ondertussen de stad aan het verkennen zijn zouden binnen 1 uur terug zijn. We besluiten een korte wandeling richting de stad te maken, lopen langs de stadspoort Bab Mansour, die de fraaiste van Marokko zou zijn. Met “gevaar voor eigen leven” steken we de straat over naar de markt, waar diverse marktlui met kraampjes, karretjes, eigen gebouwde showopstelling of gewoon simpele kleedjes hun spullen aanprijzen in een voor ons onverstaanbaar Arabisch. De meeste marktlui spreken ook een portie Frans en een beetje Engels, dus als we wat willen weten of kopen zijn er geen problemen. De markt is opgesteld door diverse straten en naarmate te tijd verstrijkt wordt het aantal aanbieders groter. We gaan weer terug richting de parking, want volgens ons is het uur respijt inmiddels aan het verstrijken. De camperaars, die de stad in waren, blijken nog steeds niet terug te zijn, maar volgens de parkeerwachter is dat geen probleem. Marokkanen zijn kennelijk niet zo van uur en tijd, dus grijpen we de kans aan om te gaan lunchen. Godelive’s been speelt parten, dus wij blijven in de camper en Martine en Thieu gaan terug naar de stad om te lunchen. We staan blijkbaar op een zeer veilige plaats, want binnen 50 meter staat een beveiligingspost, bemand met 2 politieagenten, 1 militair en 1 gendarme. De poort naar het golfterrein blijkt een onderdeel van het koninklijk paleiscomplex en wordt 24 uur per dag bewaakt. Na de lunch kunnen we de beoogde parkeermanoeuvre voltooien en gaan we nogmaals de stad in richting Medina met het bedrijvige Place El Hedim, waar ook vele fraaie koetsen met paard staan opgesteld om de toeristen te verleiden in een rondrit. Het Dar Jamai museum blijkt in de verbouwing en is niet te bezichtigen. We gaan daarom richting Soeks (Marokkaanse markten, die vaak overdekt zijn) en krijgen daar een veelheid aan kleding, siervoorwerpen, sieraden, kookgerei, schoeisel te zien. Halverwege de soeks blijkt een Koranschool uit 1600, waar we een bezoekje aan brengen. De Koranschool was een soort pensionaat, waar mensen een studie konden volgen om de Koran (islamitische bijbel) beter te leren kennen/begrijpen. Prachtige inrichting, handwerk versieringen in wanden en afwerking. Zeker de moeite waard om te bezoeken. We wandelen verder door de Soeks en vervolgens weer over de markt, waar je bijna over de koppen kunt lopen. Met vermoeide benen keren we weer terug naar de camper om weer even op adem te komen. Aan het begin van de avond gaan we met zijn viertjes uit eten op het nog steeds van bedrijvigheid gevulde Place El Hedim. Als de magen weer zijn gevuld is het tijd om “naar huis” te gaan en bij te komen van alle indrukken van die dag.