Maandag 6 november 2017: We hebben met Martine en Thieu afgesproken om vandaag Fes te gaan verkennen. Fes is in 807 na Christus gesticht en is nu de oudste van de 4 Koningssteden van Marokko met de meeste kunstschatten en monumenten. De stad telt ongeveer 1 miljoen inwoners en vanaf 1666 tot 1912 was Fes de hoofdstad van Marokko. Fes was geen hoofdstad in de periode 1672 -1727 tijdens het bewind van Moulay Ismail, die destijds Meknes als hoofdstad uitriep. Omdat de camping toch wel een stukje van het stadscentrum afligt en de verbinding met openbaar niet echt logisch/praktisch is gaan we met een taxi. Het klinkt bijna afgezaagd, maar ook vandaag is het weer een zonnige dag. We wandelen de camping af via het waterparadijs en de speeltuin, die inmiddels vanwege de tijd in het seizoen buiten gebruik zijn gesteld. Langs de doorgaande weg houden we een taxi aan, die ons gelukkig alle vier kan vervoeren voor een redelijke prijs binnen een halfuur naar het stadscentrum zal brengen. De taxichauffeur blijkt erg spraakzaam en vertelt dat er veel toeristen zijn in Fez en dat de hotels goed gevuld zijn. Onderweg zien we allerlei stadsmuren die de oude stad Fes ommuren. Hij is duidelijk trots op zijn stad en nadat hij ons bij Bab Boujeloud “de blauwe poort”, de belangrijkste ingang van de Medina heeft afgezet ook nog een handgeschreven briefje geeft met zijn naam en telefoonnummer voor de terugreis. Da’s nou klantenbinding! De Bab Boujeloud is aan de ene kant bezet met groene en aan de andere kant met blauwe faiencetegeltjes. Ook al doet de poort je geloven, dat deze al lang bestaat toch is deze pas in 1913 gebouwd, maar wel naar het voorbeeld van oudere poorten. Na een paar kiekjes en een irritante potentiele gids afgeschud te hebben wandelen we de Medina binnen, waar het een drukte van jewelste is. De straatjes leiden ons richting de Soeks, waar de vele handelslieden actief of passief hun waren presenteren. De soeks zijn doorgaans opgezet op basis van hun oorspronkelijke gildes, zoals leerlooiers, schoenmakers, wevers, ververs en kopersmeden. Na een poosje door de soeks gelopen te hebben komen we bij de koranschool, Medersa Bou Inania , gebouwd tussen1350 en 1357. Deze medrese (school voor Islamitische godsdienst) is de mooiste van Fes volgens de insiders. Helaas konden we niet alles zien, want tijdens de middagpauze 13.00-14.30 uur is de koranschool gesloten voor bezoekers. Dan verder dwalen door de straatjes, op zoek naar de leerlooierijen. Onderweg zien we allerhande zaakjes waar handarbeid plaatsvindt: er wordt genaaid, getimmerd, schapenwol verwerkt, tekst uitgebeiteld in tegels. Tussendoor nog koffie en lunch op een dakterras. Al dwalend komen we bij een hele grote, prachtig versierde moskee, Karaouiyne Mosquee . We mogen - als niet moslim - niet naar binnen, maar de poorten staan open en we kunnen binnenkijken (en stiekem wat foto’s maken) in een gebedsruimte en de grote binnenplaats. Op die binnenplaats zitten er ook een heleboel vrouwen met hun spelende kinderen. En stukje verder beginnen onze magen wat te knorren en biedt een man ons “een goede maaltijd voor een goede prijs” aan in zijn restaurant. We gaan er op in en worden via smalle steegjes en trappetjes een pand ingeloodst. De trappetjes blijken nou niet echt de beste oefening voor de zere knieën van Godelive en Ben, maar een mens moet wat over hebben voor de dis, nietwaar. We komen uit op een dakterras met uitzicht over de stad, waarbij de eerder genoemde Moskee schittert in het stadsgezicht met zijn groene dakpannen en 3 gouden bollen op de toren. Na wat geharrewar met een slecht Frans sprekende jongeman krijgen we de bestelde lunch met koffie. Het smaakt prima en wij genieten van de lunch en uitzicht. Als alles naar binnen is gewerkt en we afgerekend hebben vervolgens we de tocht door de soeks. Godelieve ontedekt in een winkel een mooie trui en wil deze graag kopen. Nadat ze gepast heeft , onderhandelt over de prijs en to een akkoord is gekomen wordt betaald en vervolgen we onze tocht. Een paar minuten later mist Godelive haar fototoestel en bedenkt dat ze dit vast heeft laten liggen in de truienwinkel, dus terug. In de winkel aangekomen blijkt het toestel gelukkig nog in de kleedkamer te liggen en kan ze gerustgesteld met de camera de winkel verlaten. Omdat de medina uit zeker 9400 steegjes en straatjes bestaat wordt dwalen ook verdwalen. Alsof mensen het ruiken blijkt er plotseling een jongeman, die ons de weg wil wijzen. Aanvankelijk bedanken we voor het aanbod, maar na diverse pogingen om de weg te vragen en telkens toch niet de goede weg gevonden te hebben moeten we wel op het aanbod ingaan en voor 10 dirham (1 euro) brengt hij ons terug naar de hoofdroute. Als we weer op de goede weg zijn komen we al snel bij “de blauwe poort”. Terug bij de uitgang besluiten we nog even wat te kopen voor het avondeten en daarna gaan we op zoek naar een taxi. Die dient zich redelijk snel aan en na wat onderhandelen worden we voor een redelijke prijs weer afgezet bij de camping. Tijd voor de aperitief, die na zo’n dag slenteren en kijken prima smaakt. Het wordt alweer snel donker, dus naar binnen en avondeten maken. Morgen weer een dag.