donderdag 9 november 2017: Omdat we vandaag een flinke rit willen maken, hebben we afgesproken om 9.00 uur te vertrekken. Daarom hebben we de wekker maar gezet, want ons bedje ligt toch echt lekker. We doen ons ochtendriedeltje en pakken dan de laatste spullen in om vervolgens nog even te servicen. We spreken af om verder te rijden dan Midelt, omdat anders de rit morgen echt lang wordt. Net na negenen rijden we de camping af en verlaten we de stad Fes via keurige 4 baans wegen, die later weer overgaan in 2 baans wegen. Het stedelijke wordt verruild voor platteland, alhoewel van plat absoluut geen sprake is. We rijden richting Midden Atlas gebergte, dus het terrein wordt steeds heuvelachtiger en bergachtiger. We zien diverse fruitboomgaarden, olijfboomgaarden en in beperkte mate landbouwgrond, maar ook uitgebreide vlaktes waar schapen en/of geiten worden gehoed. Soms voert de route ons door dorpen, waar we diverse bouwactiviteiten zien, zoals woningen, nieuwe wegen of trottoirs. In de stad Infran blijken prachtige villa’s te staan, die in de eerste de beste Europese villawijk zeker niet zouden misstaan. Ook valt ons op dat er in stadjes of dorpen soms volledig nieuwe wegen met lantaarns zijn aangelegd, terwijl er nog geen woning is gebouwd. Onderweg rijden we langs een bos, waar een kolonie apen woont, dus zeker even stoppen om te kijken en foto’s te maken. De plek blijkt echter ook uitgegroeid te zijn tot een commercieel oord met winkelstalletjes, paardrijden en pindaverkoop. We klimmen steeds verder de bergen op en de wegen worden steeds bochtiger. We zien ook diverse kleine dorpjes met zeer eenvoudige bouwsels als woning en sobere stallen/schuren. Een stuk verder zien we ook nomaden nederzettingen, waarbij de Berbers in tenten wonen. Er zitten en lopen op dit traject veel (wilde) honden, die er vaak mager en onverzorgd uitzien. Zielig voor die beesten, maar voor de Islamieten zijn die onrein en verder alleen nuttig voor functioneel gebruik, zoals herdershond. Zo’n 10 kilometer voor Midelt stoppen we om te lunchen bij een restaurantje in een dorp. Wij gaan deze keer voor de Tajine (een Marokkaanse stoofpot met aardappelen, groeten en vlees), die goed smaakt. Na de lunch moeten Thieu en Martine even gaan tanken en kijken wij naar de prijsborden. Diesel kost zo’n 95 dirham (€ 0,95) en loodvrij108 dirham (€ 1,08) en da’s behoorlijk goedkoper dan bij ons in Nederland. Als we weer verder rijden wordt het landschap steeds bergachtiger en blijken de beken en riviertjes compleet droog te staan. Rond 16.00 uur arriveren we op de camperplaats/camping Kasbah Jurrasique in Errachidia, die naast het bijbehorende hotel ligt. We kijken op de hoge bruine bergen aan beide zijden van de Gorges du Ziz (Kloof van de Ziz). Langs de camping loopt een (droogstaand) riviertje met aan de oever diverse beplanting. Het is er niet druk, want het toeristenseizoen is nagenoeg voorbij. De receptionist lacht van zijn ene oor tot zijn andere en is duidelijk blij met onze komst. De mannen installeren de campers en de dames gaan registreren. Tijd om bij te komen van deze intensieve dag.