Dinsdag 14 november 2017: We gaan vandaag weer een stukje verder trekken, want we willen de Todrhakloof gaan bezoeken en daarna weer een andere camping opzoeken. Na het opstaan douchen, ontbijten en opruimen zijn we klaar voor vertrek. Met een lekker ochtendzonnetje rijden we Tinghir uit en nemen de afslag naar de R703 en passeren de buitenwijken en omliggende dorpen met een schakering aan verschillende bebouwing. De nieuwe gebouwen zijn gemaakt van beton en gemetselde stenen in diverse verfkleuren en de oudere gebouwen van gemetselde stenen met een afstrijklaag van leem vermengd met stro met een bruin uiterlijk. Het landschap wordt verder bergachtig en in de dalen is sprake van een oase landschap…….een plaatje om te zien. De weg wordt steeds bochtiger en er verschijnen links en rechts hotels en campings en voor we er erg in hebben passeren we Auberge / Camping Atlas (onze eindbestemming die dag). Ook zien we onderweg veel palmbomen met rijpe dadels, maar iets te hoog om ze te plukken haha. We rijden verder achter Thieu en Martine en dan houdt een geüniformeerde man ons staande, want blijkbaar moeten we 5 dirham (€0,50) toeristenbelasting betalen. De man spreekt ons in het Frans aan en glimlacht vriendelijk, waarna hij ons een ticket afscheurt uit zijn blok. Even later komen we de Todrhakloof “binnengereden” en aanschouwen we de machtige hoge bruine rotsen, die de grotendeels droogstaande stroom omarmen. De Todrhakloof ligt in de hoge Atlas, heeft een circa 300 meter hoof ravijn en ziet er canyonachtig uit. De weg loopt langs de Oued Todrha, de dalbodem en wordt gekenmerkt door veel (haarspeld-)bochten. Als we auto’s en met name vrachtauto’s tegenkomen is het goed opletten, want de weg is wel verhard, maar ook erg smal (gemiddeld zo’n 1 ½ camper breed). Zoals bij vele dingen in Marokko heeft ook de commercie in de kloof toegeslagen, want er is een hele reeks van kraampjes en uitstallingen van toeristische waren. In deze rotsachtige omgeving staan ook diverse palmbomen en we komen slechts 1 restaurantje tegen. Iets verder blijkt een bruggetje verwoest te zijn en is er een omleiding over de droogstaande rivierbodem….heel bijzonder. Godelive bedient de camera en neemt vrijwel continue foto’s, want dit is echt een prachtige plek om te bekijken. We zien ook een herder met zijn zoontje een kudde geiten hoeden, deels in de rivierbedding en deels op de weg. Op een bepaald moment stoppen we en overleggen we even hoe nu verder, want we zijn per slot van rekening onze camping al gepasseerd. We besluiten de camper op een iets breder stukje weg te draaien en terug te rijden. Als Thieu zijn omkeer manoeuvre gaat starten blijken er om de haverklap auto’s aan te komen, maar uiteindelijk raken we allebei gedraaid mede dankzij de goede aanwijzingen van Godelive en Martine. Op de terugweg zien we net weer even andere dingen dan op de heenweg, zo ook een grot in het midden van de rotsen waar Berbers hun onderkomen hebben, wat te zien is aan de tenten en wasdraad met wasgoed. Ook zijn er diverse groepjes bergbeklimmers die proberen de hoge rotsen te beklimmen. Even stoppen om wat plaatjes te schieten en dan zien we ook dat er een aantal “riviertuintjes” zijn aangelegd in de rivierbedding. Wanneer in de natte periode van het jaar er veel regen valt is het risico van wegspoelen zeker aanwezig. Als we de commerciële kraampjes weer gepasseerd zijn, rijden we het nauwe gedeelte van de kloof weer uit en binnen de kortste keren rijden we Auberge/Camping Atlas op, waar we vriendelijk worden ontvangen. We krijgen de beste plekken, volgens de receptionist nl. aan de rivier met eigen terrasje. Wat een schitterende plek weer tussen de kloof, naast de rivier en tussen de palmen. Snel installeren en dan genieten. De mannen doen het camperwerk en de vrouwen gaan met de was aan de slag, want er is een wasmachine voorhanden. Als de was is gedraaid en opgehangen is het tijd voor de aperitief, maar dan zakt de zon achter de bergwand en wordt het toch wat minder aangenaam. De kleding wordt wat aangepast aan de temperatuur en dan kunnen we toch nog even lekker buiten zitten. Een man met ezeltje komt regelmatig langs en lijkt een soort vrachtdienst te onderhouden. Later zien we ook allerlei vrouwen in traditionele kleding langskomen met diverse bagage en palmtakken. De dag loopt ten einde en zij gaan op huis aan. Wij denken inmiddels na over wat we zullen eten.