Zondag 19 november 2017: Het wekkertje loopt vandaag om 7.30 uur af, want we hebben het plan om 9.00 uur te vertrekken richting Tata. Omdat we gisteren al de nodige inpak dingen hebben gedaan is het vandaag een makkie. Martine en Ben gaan op zoek naar de campingbaas om te betalen en zoals altijd in Marokko is er geen wisselgeld, dus dan maar tot op de voering van de portemonnee om toch te proberen gepast te betalen en dat lukt met wat “wisseltrucs”. De balkende ezel laat zich vanochtend ook weer even horen. De campingbaas komt nog even gedag zeggen en Godelive krijgt nog 2 zoenen op de wang als afscheid. Wij moeten nog even wat “grijs” water aftappen en dan kan de reis beginnen. Het is nog vroeg voor Zagora, want het is nog rustig deze zondagmorgen in de stad. Ben zit als eerste vandaag achter het stuur en Godelive bedient het fototoestel. De doorgaande weg (N12) is volgens onze Garmin navigatie onverhard, maar deze blijkt inmiddels netjes geasfalteerd. De weg leidt ons door een droog en dor woestijnlandschap met bergen op afstand. Er is weinig verkeer op de weg en ook in het landschap is er maar weinig activiteit op een karavaan dromedarissen met bepakking, een geitenkudde en een kudde ezels na. In de verte zien we soms een nomadentent of staat er ergens een wat kleuriger tent van rondtrekkende 4x4 voertuigen. Na een tijdje komen Thieu en Martine achter een auto met caravan te rijden waarop een Belgisch kenteken prijkt. Onze voorgangers besluiten de Belg te gaan passeren en wij volgen trouw. Een poosje verder moet er even gestopt worden, omdat een kudde ezels de weg wil gaan oversteken. Als er een paar zijn overgestoken blijft de rest staan en kunnen we weer verder. Voor we een dorp in willen rijden worden Thieu en Martine aangehouden door een patrouille van de Royal Gendarmerie (Marokkaanse Koninklijke Marechaussee). Wij zien dat er een gesprek ontstaat tussen onze voorgangers en de politieman en diens collega. Later blijkt dat hij allerlei vragen had, zoals: waar komen jullie vandaan, waar gaan jullie heen, zijn jullie met drie? Na elk antwoord bleek hij te moeten overleggen met zijn oudere collega in het Arabisch. Na een aantal minuten geeft hij het sein, dat we weer verder mogen rijden. Ben voelt zich niet lekker (buik- en maagklachten) en wil graag de chauffeursstoel wisselen met Godelive. Via de walki-talki worden Thieu en Martine op de hoogte gesteld en er wordt afgesproken in het dorp een parkeerplekje te zoeken. Als er een plekje gevonden is dan blijkt de wissel tussen Ben en Godelive snel gebeurd en stuurt Godelive de camper achter Thieu aan richting Tata. Het landschap verandert een beetje en we zien soms een heuvel of kleine oase. Verder alleen stenen, zandheuvels en zandvlakte met hier en daar een boom. Een stuk verder passeren een ander dorp met een kleine markt en zien we allerlei mensen in traditionele kleding. Een stuk verder komen we in een gebied met heuvels en bergen, die lijken te zijn geharkt met een grove hark. Mooi om dit te zien, want blijkbaar heeft de natuur hier een mooi effect gerealiseerd om plaatjes te kunnen maken. Als we de rivier oversteken via verschillende bruggen, blijkt deze overal kurkdroog te zijn. Ben voelt zich de gehele weg beroerd en is zelfs onderweg even naar het toilet geweest om zijn maaginhoud een andere bestemming te geven. Begin van de middag arriveren we op Camping Municipal in Tata, waar we de enigen blijken te zijn. Na verloop van tijd komt er een man op een fiets aan, die blijkt bij de camping te horen. We kunnen overal gaan staan zegt hij (humorist haha) en wil graag onze kopie paspoorten voor de registratie. We installeren de camper en daarna zoekt Ben zijn bed op. Godelive gaat met Martine en Thieu het dorp een beetje verkennen, waarbij ook wat fruit en brood gezocht wordt. Godelive wil een kilo bananen, maar de groente- en fruitverkoper verkoopt alleen per tros en houdt daar strikt aan vast. Dan maar een tros bananen mee naar huis. Ook dit dorp blijkt redelijk traditioneel, zoals te zien is aan de kleding en diverse ezelkarren. Terug naar de camping, waar Ben nog steeds ligt te slapen. Pas om 19.45 uur wordt hij wakker en wil hij iets eten (brood met een banaantje!). Om 21.15 uur blijken we allebei moe te zijn en gaan we naar bed en slapen tot de volgende morgen 7.15 uur!!!