Maandag 20 november 2017: Het lijkt wel of we een winterslaap hebben gehouden (haha), maar het heeft ons beiden goed gedaan. Ben voelt zich al weer iets beter en kiest een licht ontbijtje. Vandaag gaan we verder trekken richting Tafraoute, wat betekent dat we zo’n 160 kilometer gaan rijden. We hebben van Martine en Thieu begrepen, dat een stuk van de route - door de bergen - ook voor hen een experiment is, maar volgens de opgezocht reisinfo zou er een goed te berijden geasfalteerde weg moeten liggen. Godelive en Martine gaan afrekenen en Thieu en Ben doen de laatste handelingen voor vertrek. Als we het dorp uitrijden gaan we even tanken, zodat we in de bergen voldoende brandstof hebben. Godelive wil graag het eerste stuk achter het stuur en als we echt de bergen ingaan dan het stuur overdragen aan Ben. De route via de R109 vanaf Tata is een mooie route, maar er groeit nauwelijks iets. De bergen hebben mooie gegolfde oppervlaktes, alsof deze gekamd zijn en de droogstaande rivier biedt een mooi contrast met de bergen qua kleuren. Dit gebied is nauwelijks bewoond, maar toch kom je af en toe iemand tegen, zoals een herder met zijn kudde, 2 fietsende toeristen of een Marokkaan op een brommertje. We steken een paar keer via een brug de rivier over, maar overal staat deze droog. In het dorp Issafen stoppen Thieu en Martine, want volgens hen hebben we de afslag naar de alternatieve route gemist. Martine stapt uit en gaat een telefonerende Marokkaanse man de weg vragen. Als ze terugkomt weet ze te vertellen, dat er inderdaad een geasfalteerde weg door de bergen loopt, die goed berijdbaar zou zijn. Ondertussen neemt Ben het stuur van Godelive weer over en gaat zij met de camera op schoot op de bijrijdersstoel. We gaan uit van de juiste informatie, keren de campers en nemen alsnog de gemiste afslag en komen op een geasfalteerde 1 baans weg. Nadat we even op deze route zitten blijkt een stukje van de weg weggespoeld te zijn, waardoor er een verdieping in het wegdek is ontstaan. De camper van Thieu en Martine stuitert wat over deze hindernis, maar Ben gaat toch even volledig op de rem staan. Stapvoets rijden wij over deze hindernis en zachtjes horen wij iets schuren aan de achterzijde. Wij hopen echt dat het hierbij blijft, want keren is geen optie op deze weg. De weg slingert zich stijgend en dalend door de bergen en gelukkig blijken de hindernisjes die er zijn niet onoverkomelijk. Dit stuk weg is zo’n 40 kilometer lang en vanwege de diverse bochten, de stijgingen en dalingen niet met een hogere snelheid af te leggen. Ben houdt zijn ogen goed op de weg en Godelive zorgt voor de aaahs en ooohs, terwijl ze de fotocamera bediend. Na een tijdje passeren we een paar dorpjes en soms worden we vriendelijk toegezwaaid door dorpsbewoners, al dan niet gesluierd, die op weg zijn. Wat betreft de huizen blijft het lastig te ontdekken of huizen zijn afgebouwd en bewoond of toch nog niet. Soms hebben ze een extra etage, die op de toekomst gebouwd is, maar wel wasgoed door de onafgebouwde ramen hangt. Soms lijken huizen in aftakeling, maar blijken deze toch bewoond. Na verloop van tijd gaat onze alternatieve route weer over in de R106 en vervolgen we de route richting Tafraout. De bergen krijgen nu een geheel ander uiterlijk, veel meer grote keien van rood-bruine kleur, wat bijzonder is om te zien. We zijn weer dichter bij de bewoonde wereld aangekomen, want we zien wat meer dorpen. Na het middaguur rijden we
Tafraoute binnen via een brede weg met trottoirs, vlaggen, speelpark in aanleg en mooie gebouwen. Het doet Ben denken aan een conference van Gerard Cox over wielrennen, waarbij hij de kreet “Blijde Inkomstlaan” bezigt. Het komt bij ons over dat ieder zich respecterend dorp in Marokko zo’n “Blijde Inkomstlaan” heeft of aan het aanleggen is. Net als we het dorp weer uitrijden zijn we op de plaats van bestemming, te weten Camping Les Trois Palmiers (De Drie Palmen). Installeren en dan lunchen, want daar zijn we nu wel aan toe. Wat later die middag besluiten we met zijn viertjes om Tafraoute te gaan verkennen. Er zijn diverse winkeltjes, waarbij diverse met schoenen en slippers. Blijkbaar staat Tafraoute bekend om deze vorm van ambachtelijk schoenmaken. De komende 2 dagen is er markt vlakbij de camping, dus er wordt afgesproken die te gaan bezoeken. Na onze korte tour door het dorp keren we terug naar de camping en zien dat sommige marktlui al bezig zijn hun waren uit te stallen. Vaak blijven de marktlui dan bij hun uitstalling slapen om de volgende dag direct te kunnen starten. Op de camping aangekomen tijd voor ontspanning.