Dinsdag 21 november 2017: Vandaag slapen we wat langer, want er staat geen reisdag op het programma. We willen vanmorgen douchen en Martine trekt vandaag de stoute schoenen aan om als eerste de douchefaciliteiten te testen. We moeten 10 dirham betalen voor de douche met warm water, maar blijkbaar komt er volgens haar geen warm water uit de kraan. Na wat overleg met de camping bewaker blijkt er toch warm water voorhanden en kan er gedoucht worden. Als ze weer tevoorschijn komt is de ervaring, dat er een wisselende watertemperatuur is met dan wel heel warm water en dan weer koud. Ben waagt de stap eveneens en heeft een soortgelijke ervaring. Als Godelive de douche heeft bezocht blijkt dat zij wel keurig warm water heeft gehad. Da’s geluk hebben zullen we maar zeggen. Als iedereen klaar is met baden is het tijd voor de markt. We wandelen richting markt en zien dat het terrein inmiddels aardig is volgebouwd ten opzichte van gisteren. Er is weer van alles en nog wat te koop, maar de meeste voorkomende zaken betreffen groenten en fruit, huishoudelijke artikelen, kleding en schoeisel, vers vlees en levende have. Als je een kip wilt kies je een levend beest uit en dat wordt dan ter plekke geslacht. Wij kiezen er niet voor aan dit ritueel deel te nemen. Het publiek bestaat grotendeels uit traditioneel geklede mensen, zoals zwarte kleding met (soms) gezichtsbedekking voor vrouwen en mannen met een kleed met of zonder hoofddeksel (Sahara sluier of petje/hoedje). Bij een kruidenverkoper wil Godelive graag wat verse oregano kopen, mar zij kan niet direct ontdekken in het aanbod waar dat ligt. De verkoper wijst een kruid aan en zegt dat dit oregano is, ze mag ook proeven, maar wat blijkt het is komijn. We kopen hier en daar nog wat boodschapjes en gaan dan weer richting camping. Tijd voor de lunch en we spreken af, dat we vanmiddag met de fiets Tafraoute en omgeving wat gaan verkennen. Godelive heeft weer wat last gekregen van haar been en wil die middag liever op de camping blijven. Tijdens de lunch komt er een man met een fotomapje aanbieden om Arabische taferelen op de camper te schilderen, zoals kamelen, woestijn e.d. Wij willen hier toch wel even over nadenken en hij zal later terugkomen. Later die middag fietsen we richting dorp en een restauranthouder probeert ons te strikken voor de lunch. We roepen, dat we ’s avonds langs zullen komen. Onderweg worden wat foto’s gemaakt terwijl we onze tocht naar buiten het dorp vervolgen. Het fietsen wordt wat vermoeiender en dit blijkt te komen door “vals plat”, wat we bij de terugtocht weer fijn vinden want dan gaat fietsen bijna vanzelf. Onderweg worden we gepasseerd door een fietsende jongeman, die Nederlander blijkt te zijn en met zijn vriendin een stuk buiten het dorp logeert. Op een bepaald moment komen we bij een rots, waar een bord staat “chapeau de Napoleon”. Met een beetje fantasie kun je van deze rotsformatie inderdaad het model van de Naopleon’s hoed maken. We keren onze fietsen en rijden weer richting Tafraoute. Aan onze rechterzijde zien we op de berghelling een herder met een flinke kudde geiten, die een weg naar beneden zoeken. Ook de herder en zijn hond hebben kennelijk de cursus “berggeit” gevolgd want ook zij gaan met gemak naar beneden. Terwijl we staan te kijken en een foto proberen te maken, komt er een oudere vrouw in tradionele zwarte kleding met een jong meisje eveneens in het zwart. Het meisje vindt het hondje van Martine en Thieu in dat fietsmandje wel aardig en wil deze aaien. De hond vindt het goed en het meisje geniet van haar aai moment. Even later komt ze terug voor een kusje en komt zelfs de oudere vrouw de hond even aaien. Heel bijzonder voor Marokkaanse begrippen. We fietsen verder richting dorp en doen bij een lokale kruidenier nog wat boodschappen. Ben bindt de 6 flessen mineraalwater onder de snelbinders, maar ter hoogte van de markt zit er een diep groef in het wegdek en de flessen stuiteren over het asfalt. Thieu en Ben rapen alles bij elkaar en gelukkig slechts 1 lekkende fles. Met deze lichte schade bereiken we de camping. Tijd voor een rustmomentje en een drankje. De man van de Arabische schilderwerkjes komt weer langs en we vertellen hem, dat zijn werk er goed uit ziet, maar dat we de camper liever “naturel” houden. ’s Avonds gaan we richting dorp om bij Restaurant l’Etoile du Sud te eten. De restauranthouder herinnert zich ons nog van die middag op de fiets en we worden ontvangen in de als Berberhut ingerichte ruimte. Sfeervol en bij het menu kan alcohol besteld worden (bijzonder!). Het eten smaakt redelijk, maar blinkt niet echt uit in relatie tot prijs en recensies. Nou ja, we hebben gegeten in een leuke ambiance en da’s ook wat waard. Aangekomen op de camping blijken Ben zijn darmen toch nog niet helemaal in orde te zijn, dus dat wordt morgen weer even oppassen.