Vrijdag 24 november 2017: Vandaag hebben we een zogenaamde “rustdag”, maar de dames hebben allerlei plannen om zaken te regelen zoals wassen en poetsen. Er is op deze camping geen wasmachine, maar volgens Martine is er in de nabijheid een wasserij service. De waszakken worden verzameld en de dames gaan met de fiets op pad. Na een tijdje komen ze terug en kunnen ze mededelen, dat de was vanavond om 18.00 uur gewassen, gedroogd en gestreken opgehaald kan worden. Ondertussen hebben ze ook een bezoekje gebracht aan een buurtmarkt met groenten en fruit en wat vers fruit meegebracht. Ook een bezoekje gebracht aan de bakker en wat verse stokbrood en wat voor bij de koffie meegebracht. De mannen hebben tijdens de afwezigheid van de vrouwen wat klusjes in en om de camper gedaan, dus alles is weer in balans. Op de camping staan een heleboel overwinteraars (met name Fransen), die vanaf november/december tot maart op deze camping komen staan om het Noord Europese winterweer te ontvluchten. We zien dat er een heleboel lui vaker komen, want er ontstaat al snel “buurtgedrag”. Na de lunch wil Thieu op verzoek van Martine wat verse macron koeken gaan halen op de grote soukh. Het blijkt wel zo’n 5 kilometer fietsen enkele, maar voor wat lekkers moet je wat over hebben. Ben besluit met Thieu mee te rijden. De weg gaat langs goed geasfalteerde wegen met redelijk wat verkeersaanbod. Het grootste deel van het traject liggen er stroken voor fietsers, maar het blijft opletten want Marokkanen stoppen overal waar ze moeten zijn. Aangekomen bij de parkeerplaats van de grote soukh komt er gelijk een mannetje op ons af, die op de fietsen wil passen. Voor 5 dirham ( 0,50 euro) past hij op de 2 fietsen en wij lopen ondertussen richting soukh. Het blijkt een grote ommuurde markt, die tevens nagenoeg overdekt is. De stalletjes zijn permanent en kooplui bieden hier van alles aan. Omdat het vandaag vrijdag is (voor moslims gebedsdag) zijn een aantal stalletjes gesloten, maar desalniettemin is er voldoende bedrijvigheid. De stand met macron koekjes is snel gevonden, koekjes kopen en betalen en dan nog even een klein rondje maken. We zoeken de fietsen weer op en jawel hoor de bewaker heeft ervoor gezorgd dat ze er nog staan (haha). Terug naar de camping voor koffie met macron koeken. Aan het einde van de middag worden de fietsen weer “van stal gehaald” om de was op te halen. Thieu en Ben gaan op pad en komen weldra bij de wasserij, waar diverse mensen druk bezig zijn met strijken. De jongedame neemt de ontvangstbewijzen aan en tovert in no time de tassen met wasgoed tevoorschijn. Terug naar de camping, waar de vrouwen de keurig gewassen en ingepakte kleding in ontvangst nemen. Da’s nou wassen op een rustdag!!!! ’s Avonds gaan we uit eten, naar een Italiaans restaurant in de stad. Martine en Thieu hebben hier al vaker gegeten en het is een goeie tent. We gaan op de fiets en komen weldra op de plaats van bestemming. We worden vriendelijk ontvangen door de obers, die in keurig tenue gekleed zijn. We krijgen de kaart en Godelive en Ben gaan voor een Italiaans gerecht. Er zijn ook alcoholische dranken verkrijgbaar, zoals bier en wijn en dus maken we daar gebruik van. Het is een prima restaurant met fijne gerechten, goede bediening en behoorlijk wat aanloop van klanten. We genieten van dit alles en het aangename avondweer.

Zaterdag 25 november 2017: Vandaag hebben we in feite 2 zaken op het programma staan, nl. in de ochtend boodschappen doen bij de Carrefour en ’s middags willen we naar het strand, want we zijn per slot van rekening niet voor niets in een grote badplaats met temperaturen van rond de 30 graden overdag. Na de gebruikelijke ochtend rituelen gaan we met de fiets richting Carrefour tezamen met Thieu en Martine op de fiets. We zullen onze kooplust wat moeten temperen, want we zijn per slot van rekening met de fiets. Het winkelaanbod is ruimschoots, maar het is geen mega supermarkt zoals in Frankrijk. We vinden wat we nodig hebben en proberen alles in de fietstassen te krijgen. Zowaar het lukt en we bereiken heelhuids de camping. Even lunchen en dan strandspulletjes bij elkaar zoeken en inpakken. Het strand is op loopafstand van de camping, dus geen problemen. Na de lunch vertrekken we (Godelive en Ben) naar het strand en het is er, ondanks het schitterende weer niet echt druk. Op het water zijn er enkele mensen met een waterscooter aan het stoeien en her en der zitten er stelletjes. De toeristen zitten in zwemkleding en de moslims zitten of wandelen in volledige kleding. De politie surveilleert met quads op het strand en knikt vriendelijk als je hen aankijkt. Er komen ook wat verkopers met sieraden of thee langs, maar we zeggen vriendelijk “non, merci” (nee, bedankt). Als we een paar uurtjes hebben liggen “bakken” gaan we weer richting camping voor een lekker drankje en het avondeten. We kunnen voor het avondeten gewoon buiten blijven zitten zonder dat het kil of vochtig wordt. Voor het einde van november een buitengewone ervaring en dus smaakt het eten nog beter, haha.

Zondag 26 november 2017: Als we opstaan een bijna zomers temperatuurtje, dus direct met zomerse kledij naar buiten. Lekker ontbijten buiten en de katten genieten eveneens met volle teugen. Deze keer eens geen vervelende “wilde” indringers, alhoewel zo nu en dan er wel een kat los loopt. Er zijn wel behoorlijk wat honden van de overwinteraars, maar die geven geen overlast. Na de koffie gaan we met zijn allen richting de grote soukh op de fiets. Martine lijdt ons via een toeristische route naar onze bestemming en het blijkt daar een drukte van jewelste. Alle kramen en uitstallingen zijn open en je kunt als het ware over de koppen lopen. We komen als eerste aan bij de “afdeling” groenten en fruit, waar alle soorten in ruime mate aangeboden worden. Soms ook wel zaken, waarbij wij onze wenkbrauwen fronzen en de vraag wat dit is niet altijd een helder antwoord oplevert. Deze soukh is giga en heeft vele gangen en afdelingen, zodat we ogen tekort komen. Het moet gezegd: er zijn echt prachtige zaken te koop, maar dit moet je wel zijn in de Arabische context, want kleding, interieur en huishoudelijke artikelen passen niet (altijd) in onze Europese smaak en stijl. De dames vergapen zich aan allerlei zaken en er wordt wederom gekeurd en soms gekocht. We slenteren gang in en uit en zo rond de klok van 14.00 uur is het tijd voor een lunchpauze. Er is een leuk tentje in de soukh met koffie en een gevarieerde kaart, waar we een keuze uit maken. De doorloop snelheid van bestellen tot afleveren is duidelijk Marokkaans, maar gelukkig hebben we vakantie. Terwijl we daar zitten komen er tal van “aandachttrekkers” langs, zoals muzikanten, bedelaars en verkopers van spulletjes. Zo nu en dan strijken we over ons hart, maar meestal zeggen we vriendelijk “non, merci”. De warme lunch wordt weldra geserveerd en smaakt prima en als alles is opgesoupeerd gaan we weer richting camping. Ook deze keer wordt er weer een alternatieve route gereden en zien we dus weer een ander stukje van Agadir. Na het avondeten gaat Ben weer aan de gang met zijn verhaal voor de reisblog. Martine heeft wat assistentie geleverd met de gsm en de Maroc Telecom kaart, zodat nu eindelijk de verhalen en foto’s wat sneller op het web kunnen. Da’s weer een zorg minder en kost wat minder tijd.

Maandag 27 november 2017: Na hert ontbijt willen we nog even wat brood en fruit gaan halen. Martine en Thieu hebben ook een boodschappenlijstje en Ben wil met hen mee op de fiets. Godelive gaat aan de afwas en zal op de “veestapel” passen. Thieu en Martine fietsen richting een buurtmarkt, waar fruit, groenten,vis en vlees verkocht wordt. Leuke markt met goed aanbod en Ben koopt appels, mandarijnen, meloen en bananen. We wandelen ook nog even langs wat kleine winkeltjes van ambachtslieden met kruiden, sieraden, lederwaren en kleding. Het aanbod ziet er goed uit, maar de ambiance is wat triest, omdat diverse zaken gesloten zijn en er weinig publiek is. Daarna fietsen we verder naar de UNI-PRIX, een winkel van de overheid waar eigenlijk een soort “standaardprijs” gehanteerd wordt voor allerlei zaken. Deze winkel doet mij (Ben) een beetje denken aan een soort HEMA met wat uitgebreider levensmiddelen assortiment. We snuffelen wat rond en kopen wat kleinigheden, afrekenen en terug naar de camping. Onderweg stopt Ben nog even bij een verse bakker voor een stokbrood. Terug aangekomen op de camping is het tijd voor de lunch en Godelive heeft echt wat gemist met de UNI-PRIX. Na de lunch gaan Godelive en Ben een fietstocht maken langs de boulevard en zien de diverse moderne hotels en stranden. Ook zijn er diverse vestigingen van ketens, zoals McDonalds, de KFC en dergelijke. Het is niet top druk, maar op de stranden, de terrassen en bij de hotels is er een aardige bedrijvigheid. We maken diverse plaatjes tijdens onze fietstocht en Godelive wil toch graag even langs de UNI-PRIX. Na een pitstop bij McDonalds voor een milkshake gaan we richting UNI-PRIX. Het blijkt geen verkeerde keuze, want Godelive ziet diverse dingen, die ze graag wil kopen. Nadat we de Marokkaanse economie weer voldoende hebben gestimuleerd fietsen we weer “huiswaarts”. Tijd voor een drankje, het avondeten en voorbereidingen treffen voor ons vertrek morgen richting Essaouira.