Zondag 3 juni 2018:

Vandaag slapen we een beetje uit, want 4.30 uur opstaan zoals gisteren is toch eigenlijk niet ons ding. Als we wakker worden staat het zonnetje weer al aan de hemel en we nemen een ontbijtje met een eitje en wat jus d’orange. Het is per slot van rekening zondag. Als we weer wat bijgekomen zijn en de katten ook hun buitendomein kunnen gaan verkennen is het tijd voor een douche in het nieuwe sanitair gebouw. Dit is heel erg niet-Grieks, maar we genieten ervan. ’s Middags lopen we nog enkele dingen na voor de inspectie en begin van de avond kunnen we onze evaluatie met de mede eigenaresse van de camping houden. Het is dit jaar wel extra veel werk, want naast de papieren inspectierapporten moeten ook de gegevens nog eens in de laptop worden ingeklopt. Vanuit ACSI bekeken een goede beslissing in dit overgangsjaar, maar voor de inspecteurs wel dubbel werk. Ook wil ACSI sinds vorig jaar sfeerteksten voor op de website eurocampings.eu, zodat kampeerders een beter idee krijgen over de te verwachten zaken op de camping. Meer dan de info dan open van-tot, of douches met koud en warm water etc. Prima idee, maar invulling daaraan geven kost wel tijd, energie en enige fantasie. Tegen het einde van de middag denken we ervoor klaar te zijn en gaan richting het restaurant voor onze afspraak. We moeten even wachten, krijgen alvast een drankje aangeboden en na ongeveer een kwartier komt de eigenaresse eraan. We nemen het rapport door met alle voorzieningen, gegevens van de camping en onze bevindingen van de inspectie. Ook hebben we een aantal vragen en deze worden keurig beantwoord. Soms merken we, dat het spreken in het Engels wel lastig is voor haar, want de woordenschat is niet altijd voldoende. Met een kwinkslag en een beetje handen en voetentaal komen we eruit. Als laatste redmiddel zetten we natuurlijk ook Google translate in, want we zijn bij de tijd. De tijd gaat snel en we krijgen ook nog een bordje met wat lekkere dingen, want “wie hard werkt moet goed eten” werd er vroeger bij ons thuis gezegd. We ronden de bespreking af en op 1 onderwerp en het zetten van handtekeningen spreken we af om morgenochtend even op de receptie langs te komen. Ondertussen zien we het oudere Nederlandse echtpaar, dat we geïnterviewd hebben op het terras zitten. We gaan even bij elkaar zitten en maken nog een praatje onder het genot van een drankje. Zij zijn al jaren klant van ACSI, maar vinden het ook wel spannend/interessant even met “echte” Camping inspecteurs te praten. De dag zit er op en we nemen afscheid. Tijd voor de nachtrust.

Maandag 4 juni 2018:

Na ons gebruikelijke ochtendritueel hijsen we ons weer in het ACSI tenue en gaan richting receptie. De eigenaresse is nog niet aanwezig en dus nemen we plaats in het zitje op de receptie. De uitgereikte flyer standaard voor reviews op de eurocampings.eu site staat inmiddels geïnstalleerd op de balie. We plakken de inspectiesticker 2018 op en ondertussen komt onze gesprekspartner binnengelopen. Even de documenten doorlopen, stempels en handtekeningen zetten en het formele deel zit erop. Daarna nog even een stukje uitleg over het ACSI Booking systeem, waarbij mensen online een campingplaats of huuraccomodatie kunnen boeken. Als alles is afgerond gaan we terug richting camper en hijsen ons weer in vakantietenue.  Er moet echter nog wel van alles in de laptop geklopt worden, dus zeker nog geen vrije middag. Omdat het voor ons dit jaar de eerste inspectie is met allerlei vernieuwingen kost het best wel wat tijd. Ondertussen komen er allerlei kampeerders langs die een praatje maken over ACSI (stickers op de camper gezien) of over onze scooters. Zoals we ook vorig jaar hebben ervaren is inspectie-vakantie ook een praatvakantie, dus nemen we daar ook de tijd voor.
Zo nu en dan zien we de grote ferry’s langs varen naar of vanuit Igoemenitsa, wat een prachtig plaatje oplevert voor ons fototoestel. Wat zijn het toch een gigantische schepen. ’s Avonds gaan we alles inpakken, want morgen willen we weer vertrekken om de 2^e camping te gaan inspecteren.

Dinsdag 5 juni 2018:

Na ons ochtendritueel gaan we nog even servicen (vuil water aftappen, schoon water tanken en de chemische toilet leegmaken). Daarna even onze aanhanger aankoppelen en nog even gedag zeggen/zwaaien naar de kampeerders in onze buurt die we ondertussen gesproken hebben. Richting receptie om af te rekenen en even gedag te zeggen. We rijden de camping af richting Igoumenitsa en passeren al snel onze parking/slaapplaats van aankomst. Na ongeveer 4 kilometer rijden we weer door Igoumenitsa en volgen de aanwijzingen van onze navigatie. Igoumenitsa is nu druk, terrassen zitten vol, er staan overal auto’s en scooters, de winkels zijn open en het is een drukte van jewelste. We rijden de stad weer uit en gaan richting onze 2^e inspectie camping. Enkele kilometers buiten Igoumenitsa zien we bordjes staan en moeten we een scherpe bocht naar rechts maken. We komen op een smalle weg richting de camping en gelukkig hebben we geen tegenliggers. Op de camping aangekomen worden we welkom geheten door een dochter van de eigenaar, die later verantwoordelijk blijkt te zijn voor het restaurant. Haar zus is verantwoordelijk voor de camping en is afwezig, maar komt later. We parkeren onze camper met trailer op het grote terrein voor de receptie en besluiten de tijd nuttig te besteden door te lunchen in het camping restaurant. Ondertussen komen we papa tegen, die de eigenaar blijkt te zijn, maar ogenschijnlijk de business aan zijn dochters overlaat. We hadden het kunnen weten, maar we laten ons toch weer verleiden door dubbele porties te bestellen. Dus we krijgen een hoeveelheid eten waar we een hele dag mee toe kunnen komen, maar het moet gezegd het smaakt fantastisch. Na de lunch arriveert de zus en we checken in, krijgen een plaats toegewezen en maken een afspraak voor de evaluatie van de inspectie. Als we geïnstalleerd zijn hijsen we ons weer in ACSUI tenue en gaan ons rondje maken. Het is een terrassencamping direct aan zee met een kiezelstrand. De onderste terrassen zijn goed bezet, mede door een groep Franse camperaars. Sommige campers zijn dubbel geparkeerd, wat ons niet als echt wenselijk overkomt. We maken een praatje met een Frans stel en zij stellen het zeer op prijs dat we Frans spreken. We bekijken alles op de camping met een kritische blik, maar realiseren ons ook dat we in Griekenland zijn. Nederlandse normen zijn nu eenmaal geen Griekse normen. Er is erg veel beplanting op de camping, waaronder veel kleurige bloemen. Schaduw geen probleem, maar het bereiken van de diverse terrassen is best een aardige uitdaging. Ondertussen doen we een tweetal interviews met kampeerders, zoals ACSI dat ok graag ziet. Het eerste stel is een seniorenstel uit Zwitserland met een buscamper. Zij zijn tevreden over de camping, het dubbel parkeren van de Fransen wordt minder op prijs gesteld en ook het waterkraantje voor vers water is te ver weg. Een volgend stel dat we interviewen zijn van Duitse origine. Zij blijken al vele jaren hier te bivakkeren en zijn zeer tevreden. Het sanitair vinden zij wel verouderd, maar ze kunnen ermee leven. De sanitaire voorzieningen zijn inderdaad gedateerd, maar wel schoon. Zoals gezegd, niet de Nederlandse norm maar…… Na afloop van ons rondje hebben we een evaluatiegesprek met de verantwoordelijke. We nemen het rapport door en melden ook onze bevindingen. Na enige tijd komt papa even langs om wat te vragen. Wij voelen - zonder het Grieks te verstaan-  dat papa het eigenlijk wel genoeg vindt. We ronden het gesprek daarna snel af, doen de nodige formaliteiten en vertrekken. Terug bij de camper gaan we aan de slag met ons computerwerk. Als dat gedaan is zit de klus er voor vandaag weer op.

Woensdag 6 juni 2018:

Als we wakker worden staat het zonnetje alweer aan de hemel. Omdat we vandaag maar een paar kilometer verder moeten naar de volgende camping nemen we even de tijd. Tegen het einde van de ochtend komt de campingdirecteur ons vertellen, dat we moeten verplaatsen naar de ingang. Er komt vandaag een groep van ANWB aan en zij hebben ook onze plek nodig. Geen probleem, want wij wilden toch al vertrekken vandaag. Na enige tijd zien we mensen met papieren de camping aflopen en plaatsen bekijken. Daarna komt er een Nederlandse auto met caravan ons terras op en dit blijkt later de ANWB reisleider te zijn. Even kennismaken en kletsen over de camping en de voorzieningen. Wij zijn het er over eens, dat het sanitair niet meer van deze tijd is . De ligging van de camping is overigens prima, mooi gelegen aan de baai van Plataria, goede schaduw van de diverse bomen en natuurlijk de fraaie bloemen. Bij het sluiten van de ramen blijkt een van de raamuitzetters niet te willen wat wij willen. Van alles geprobeerd, maar het ding blijft eigenwijs blokkeren, dus dan maar even deze uitzetter demonteren, zodat het raam alsnog kan sluiten. Als alles is ingepakt vertrekken we richting de uitgang en gaan afrekenen in de receptie. Omdat de toe- en uitgangsweg smal is gaat Godelive met de walki-talki vooruit. De weg blijkt vrij te zijn, maar als ik (Ben) met de camper richting de uitgang rij komen er diverse kampeerders met caravans ons tegemoet. Blijkbaar arriveren de ANWB groepsreizigers nu en dus gaan we maar achteruit naar een wat breder stuk. Achteruitrijden met een camper met aanhanger op een smalle weg blijkt geen eenvoudige opgave, maar het lukt. Als de kolonne Nederlanders passeert wordt er vriendelijk gezwaaid en daarna gaan we weer richting uitgang. Na enkele kilometers passeren we een tankstation en besluiten de tank even te gaan vullen. De Griekse dieselprijzen ( € 1,44 p/ltr) zijn gunstiger dan die van Italië (of die van Zwitserland), maar nog altijd duurder dan Nederland. Vorig jaar ook bij dit brandstof station getankt realiseren we ons. Een stukje verder zien we de afslag naar de 3^e inspectie camping .We rijden de camping op via een mooi pad van natuursteen in cement. De receptie bij de ingang is nog gesloten, dus we moeten ons melden bij het restaurant verderop. Als we binnenlopen komt een vriendelijke dame van seniore leeftijd ons tegemoet. Haar buitenlandse vocabulaire blijkt beperkt, want zij is Grieks en spreekt alleen Grieks. Dat we van ACSI zijn en de camping komen inspecteren valt dan ook niet op zijn plaats. Enkele minuten later komt een wat jongere man langs en zij introduceert hem als haar zoon. Hij is de (nieuwe) eigenaar en spreekt goed Engels, maar is erg druk en belooft een later moment met ons te spreken. We kunnen een plekje uitkiezen en gaan voor een plek met schaduwnet vlakbij het restaurant. Het past in de breedte precies en ook onze aanhanger met scooters past op de plek. Onze katten willen ook nu weer naar buiten, dus even de looplijntjes aansluiten. Als ik (Ben) de elektra wil aansluiten blijkt het aansluitpunt vlakbij een stel Nederlanders van seniore leeftijd met een caravan. Natuurlijk even een praatje en zij blijken samen met een ander stel van seniore leeftijd in een camper op reis te zijn. De tripjes naar bezienswaardigheden maken ze samen in de auto van de caravankampeerders. Als alles is aangesloten en de lunch achter de kiezen duiken we in het ACSI tenue en gaan op inspectie. We maken gelijk van de gelegenheid gebruik dit Nederlandse echtpaar even te interviewen. Naast ons staat een jong Frans gezin met kinderen. De man blijkt goed Engels te spreken en de Engelse vocabulaire van de vrouw is beperkt tot de meest gangbare korte woorden. Een paar worden in het Frans blijken wonderen te doen en ook zij zijn klant bij ACSI voor de gids en ACSI CC kortingskaart. De camping heeft keurig sanitair, dat ook keurig is onderhouden. Tijdens ons rondje komen we ook de campingeigenaar tegen, die nu even meer tijd heeft voor een praatje. We spreken af voor de volgende ochtend en vervolgen onze ronde. Het is een terrassencamping aan de baai van Plataria (Ionische Zee). Goede schaduw van bomen en fraaie beplanting/bloemen. De bovenste terrassen zijn nog niet bezet, maar het is dan ook nog voorseizoen. Op de camping spreken we ook met een Engels stel, dat met een buscamper deze camping heeft aangedaan. ’s Avonds gaan we wat eten op het terras van het restaurant en “de baas” is onze “ober”. Lekker gegeten en tussendoor leuke korte gesprekjes met de baas, die ondertussen alles op de camping in de gaten houdt en soms als een soort “stuiterbal” in alle richting schiet.

Donderdag 7 juni 2018:

Nadat we zijn opgestaan en onze ochtend rituelen hebben gedaan schieten we weer in onze ACSI tenues. We hebben een afspraak met de eigenaar voor de evaluatie en melden ons bij het restaurant. We nemen onze bevindingen door, de bijzonderheden van de camping en de mogelijke interesses voor ACSI promotie. Tijdens het gesprek wordt de campingbaas diverse malen onderbroken voor de dagelijkse business, maar ja daar moet zijn schoorsteentje van roken nietwaar. Als alles is afgerond nemen we afscheid en gaan de zaken inkloppen in  de laptop. Daarna wordt het tijd voor de lunch en onze katten Garfield en Snoopy blijken ook weer wat te lusten. Als onze magen weer zijn gevuld alles even inpakken, de elektra loskoppelen, even zwaaien naar de buren, afrekenen en wegwezen. Ook deze keer weer een korte afstand om af te leggen, want we gaan richting de 4^e inspectie camping. De navigatie brengt ons weer in de goede richting, maar de borden van de camping ingang wijzen een andere richting op dan ons navigatiesysteem. Laten we deze keer de borden maar volgen en zowaar dit is de goede keuze. We moeten dan later maar even de coördinaten van de campingingang wijzigen in onze documentatie. De receptie bij de ingang blijkt nog gesloten en een bordje zegt ons, dat we moeten aanmelden bij het restaurant. We volgen de bordjes en bij het restaurant staat een meneer met een bordje lekkernijen. Dit blijkt de campingbaas. Hij zegt dat er een grote plaats vrij is op het 2^e terras, maar we kunnen ook zelf nog iets uitzoeken. Als we wat hebben rondgekeken zien we een leuke plaats direct achter het strand en dus vragen we of we daar kunnen staan. De campingbaas zegt echter dat dit niet mogelijk is, omdat het anders te druk wordt!? We moeten dus wel naar het 2^e terras of anders ergens op een hoger terras een plaats zoeken. Het is op zich best een ruime plek, maar het pad er naar toe blijkt aardig smal en aan een zijde staat een gemetselde muur van ongeveer 1 meter hoogte. We moeten de aanhanger loskoppelen en achteruit het pad in. De campingbaas wil ons wel assisteren bij het achteruit rijden, maar ondanks zijn goede bedoelingen en mijn (Ben) rijkunsten kom ik toch in aanraking met de muur en dus een flinke krans op mijn spiegel links. Na alle gehannes staan  we op de plek. De campingbaas helpt ook nog mee de aanhanger naar de plek te duwen, dus die uitdaging is ook weer gelukt. Het is inmiddels al aardig warm geworden, dus even snel de luifel uit en tafel en stoelen. Tijd voor een drankje voor ons en onze katten, die ondertussen ook weer wel uit de kooi willen. Plek is redelijk, maar dit soort manoeuvres hoeven voor ons ook niet meer in de toekomst. Als we lekker zitten te genieten van ons drankje komt op het lagere niveau een Duitse camper aanrijden, die precies op het plekje gaat staan, dat wij hadden uitgekozen. Hoezo te druk????

Vrijdag 8 juni 2018:

We besluiten ‘s morgens de inspectie te gaan doen ,want dat is wat aangenamer met deze temperaturen. We lopen eerst naar de bovenste terrassen, die voor een deel bezet zijn door vaste kampeerders. De sanitair gebouwen blijken nog niet schoongemaakt te zijn en evenmin komt er water uit de kranen. Ook de staanplaatsen zijn nog niet in seizoenstand gemaakt. We lopen vervolgens richting zwembad en weten al op basis van de documentatie van ACSI, dat dat niet open is. Het zwembad is inderdaad nog leeg en niet schoongemaakt. Ook het hekwerk er omheen is (nog) niet in orde. Het valt ons op, dat overbodige rommel opruimen kennelijk niet tot de standaard norm behoort hier. We zakken langzaam af langs de diverse terrassen en controleren de voorzieningen. We kijken ook even naar de diverse brandslangen, die soms niet echt in goede staat blijken te zijn. Alhoewel ACSI inspecties niet over dergelijke voorzieningen gaan, besluiten we dit punt toch even aan te roeren bij onze evaluatie. We naderen de onderste terrassen, checken de sanitair gebouwen, die betegeld blijken in blauw voor de heren en een afgrijselijke groen kleur bij de dames. Kwestie van smaak zullen we maar zeggen, maar ze zijn netjes onderhouden voor Griekse begrippen. We lopen richting het strandterras met bar. Er is nog niemand op het strand, maar de (Duitse) camperaars bij het strand zijn aan het ontbijt en we vallen natuurlijk wel op met de groene ACSI outfit. We zeggen vriendelijk “guten morgen” en “guten appetit” en dat valt blijkbaar goed, want we krijgen diverse malen “danke” te horen. We pikken een stel uit met een buscamper voor ons interview, want die lieten merken wel erg geïnteresseerd te zijn in onze activiteiten. Ze blijken erg blij met hun mooie plekje aan het strand, maar van de Griekse sanitair gebouwen zijn ze niet erg onder de indruk. Ook hebben ze elders op het terrein rondgekeken en zijn niet gecharmeerd. Ons rondje zit erop en we gaan richting het terras van het mooie restaurant met een prachtig panorama over de Baai van Plataria. Onder het genot van een café Cappuccino Fredo (een soort koude cappuccino met ijs) hebben we ons gesprek met de campingbaas, die zegt dat alles nog hetzelfde is als vorig jaar. Wij antwoorden, dat de meeste campinghouders dat zeggen, maar dat onze ervaring is dat checken van alle punten toch wel belangrijk is. We nemen alles door en hier en daar moeten toch zaken worden aangepast. Onze opmerkingen over het onderhoud en nog niet gereed zijnde deel van de camping, worden door de campingbaas beaamd, maar hij zegt voordat het hoogseizoen aanbreekt alles in orde te zullen hebben. In die periode heeft hij 20 mensen in dienst en het zwembad wordt volgende week al aangepakt. Het water in het bovenste deel is nog niet aangesloten, omdat de waterpomp in reparatie is. Alles zal binnen de voorbereidingsperiode klaar zijn en wordt 3 keer per dag schoongemaakt. Op grond van de kapotte waterpomp kunnen we wel begrijpen, dat dingen nog niet klaar zijn, maar alles moet wel werken in het hoogseizoen. We maken een aantekening voor het volgende jaar. ‘s Middags gaan we nog een hapje eten en daarna nemen we nog een frisse duik in zee. Het strand van kiezels loopt wel snel af en het water is weer nat en dun…haha. Als we een paar slagen hebben gedaan voelt het lekker verkoelend aan. Aan het einde van de middag pakken we alles weer in voor vertrek morgenochtend.