4-3-2019 Clermont Ferrand (F) – Narbonne (F)

Als we opstaan is het behoorlijk bewolkt en de afgelopen nacht heeft het aardig geregend en gewaaid, maar wij lagen lekker warm in onze rijdende hotelletje. We nemen een lekker warme douche in de verwarmde toiletruimte, die gezien de tijd van het jaar nog voor een deel is afgesloten. Dan is het tijd voor het ontbijten en de camper weer aan kant doen. Onze katten gaan weer in de reisbench en we maken ons klaar voor vertrek. De camping ziet er op dit moment toch wat triest bij, want het weer zit niet mee en de meeste buitenvoorzieningen zijn nog dicht. We zitten binnen no time weer op de doorgaande weg richting Millau en Montpellier. Er zijn stukken 4 baans, die worden afgewisseld met 3 banen of 2 banen. Op een heleboel plaatsen wordt er gewerkt aan de weg en zie je dat uitbreiding naar 4 baans op de rol staat. Ook de snelheden variëren steeds tussen 70-80 en 90, dus echt opschieten is er niet bij. Er blijkt nog steeds een stevige wind te staan, dus houden we ons aan de maximale snelheden. Als we onderweg even willen wisselen van bestuurder nemen we de veelbelovende aankondiging “village d’etap” met allerlei symbolen betreffende voorzieningen. Als we na diverse rotondes bij de “village d’etap” aankomen staat er “fermee” (gesloten) aangegeven. Balen dus en nu weer richting de doorgaande weg. Nadat we weer de diverse rotondes hebben genomen, blijkt dat we helaas de verkeerde kant opgaan. Terug naar af L ! Na een kilometer of 10 kunnen we weer de goede kant oprijden. Bij Millau kiezen we voor de tolweg over het “Viaduc de Millau” en kunnen we lekker doorrijden over de 4 baans-weg. Onderweg zien we veel campers, die vanuit het zuiden weer richting Noorden rijden. Een heleboel hebben aanhangers met motoren of een Smart auto. Vermoedelijk een heleboel overwinteraars, die hun tijd er hebben opzitten. Een poos later verschijnen er borden met Béziers, Narbonne en zowaar ook Barcelone, dus Spanje komt dan toch in zicht. Nu het Spaanse weer nog J! Bij de middagstop puzzelen we even welke camping of camperplaats we nemen. We gaan voor Camping Figurotta in Bizanet (nabij Narbonne), die we rond 16.45 uur bereiken. Het is nog redelijk rustig op de camping en 2 giegelende dames schrijven ons in. De jongste van het stel is blijkbaar in opleiding en er gaat van alles mis. Zelfs de pinautomaat laat een stem horen, die maar niet wil ophouden. We mogen staan waar we willen, dus een plaatsje met mogelijkheid om de satelliet te kunnen ontvangen, zodat we ook nog wat TV kunnen kijken. Het is ondertussen droog geworden en de wind lijkt minder geworden.

5-3-2017 Narbonne (F) – L’Estartit (E)

Vandaag echt naar Spanje en dat moet haalbaar zijn qua afstand. Als we de raamverduistering open doen blijkt het zonnig te zijn en dat stemt ons gelijk goed. We doen onze dagelijkse dingen en laten onze kat Garfield nog even uit aan de lijn, want blijkbaar had die ook al gezien dat het mooi weer was. Als alles is afgewerkt moet hij toch echt weer naar binnen en vertrekken we richting uitgang. Nog even zoeken naar de vuilnisplaats, maar die kunnen we niet direct vinden. Dan maar mee in de camper en onderweg in een vuilnisbak deponeren. Bij de slagboom blijkt deze niet open te gaan. Godelive gaat met de code naar het kastje bij de ingang en toetst de code in, maar behalve een groen lampje dat even knippert gebeurd er niets. Nogmaals proberen, weer niets….. dan naar de receptie, maar die is onbemand. Inmiddels schuift er een Franse camper achter ons aan en deze mensen gaan ons helpen. Blijkt er op een wat onlogische plaats nog een kastje voor uitrijden te staan en dan gaat de slagboom wel open. Wij blij en de Fransen uiteraard ook. We rijden richting de doorgaande weg en laten ons door een eigenwijze navigatie even niet afleiden en gaan dus richting Narbonne. Zo’n 10 minuten later snorren we over de Autoroute A9 richting Spanje en de naamborden en beelden van de omgeving komen ons weer bekend voor. We hebben per slot van rekening jaren in deze hoek vakantie gevierd. In de verte zien we de bergtoppen nog voorzien van een sneeuwdekje, maar die zullen de komende tijd wel gaan verdwijnen.  De druivenranken zijn bijna allemaal al gesnoeid en wachten op het warme weer. Voor Le Perthus (kasteel op de Spaanse grens) wordt nog driftig aan de weg gewerkt en volgens de borden zal dit tot in 2020 gaan duren. De vrachtwagens klimmen met moeite de berg op en dankzij de versmalde rijstroken rijden we daar maar netjes achteraan. Rond 13.00 uur arriveren we op de beoogde Camping Les Medes, die het gehele jaar geopend is. Als we voor de slagboom staan, komt de receptionist ons vragen de camper even buiten de camping op een onverharde parking te zetten en dan in te schrijven. We kijken even verwonderd, maar als we bij die parking komen blijkt op een bordje in 6 talen de uitleg te staan. Ik houd het maar bij dat liedje : “ik heb niks gezien, keek ergens anders na J”. Na het inschrijven mogen een plekje uitkiezen en ons installeren. Het is best druk op de camping en er staan ook een heleboel overwinteraars. Als ik de camper voor de slagboom plaats gaat die niet open???? Ik stap uit en wil naar de receptie lopen, maar inmiddels is een geïrriteerde landgenoot in een grote Mercedes gearriveerd en die zijn blokkade niet kan waarderen en begint te claxonneren. Ik kijk het stel even vuil aan en ondertussen gaat de slagboom al open. Als we op onze plek zijn gearriveerd, blijken die geïrriteerde landgenoten onze overburen. Gelukkig hebben deze een giga caravan en voortent, waar ze veel in verblijven en dus geen probleem. Ik dacht bij mezelf “dan zijn ze met pensioen en op vakantie en dan hebben we zelfs geen 5 tellen geduld!!!???” We installeren onze stoeltjes en tafeltje en gaan lunchen in het zonnetje. Het blijkt 20 graden te zijn en da’s toch wel heel lekker. ’s Middags even een wandelingetje gemaakt over de camping en het viel ons op dat deze camping prachtig sanitair heeft, een buiten- en verwarmd zwembad etc. Geen straf dus om hier te staan. We kiezen ervoor om in ieder geval meer dan 1 nachtje te staan.