10-3-2019 Vilanova i la Geltru (E) – Valencia (E)

Als we rond 8.00 uur wakker worden en de raamverduistering openen zien we weer prachtig weer. Eerst de katten ontbijten en daarna wij. Nog even een lekkere douche nemen en dan de laatste dingen doen voor ons vertrek vandaag. Gezien de voorbereidingen van gisteren is dit een eenvoudig klusje. We rijden richting receptie en stoppen onderweg nog even voor de laatste afvalscheiding hier en een vers brood in supermarkt. Bij de receptie halen we ook nog wat contanten uit de “flappentapper” en daarna laten we ons uitschrijven en doen de betaling. We hebben deze keer een Nederlandse receptioniste, die ons weet te vertellen dat het stuk waar wij gestaan hebben pas een week tevoren nieuw was opgeleverd. Dat wisten we niet, maar het klopt dat alles er prima uitzag. We gaan op weg richting Tarragona en volgen de zogenaamde kustroute. Sommige delen van deze route laten de Middellandse Zee zien binnen een afstand van enkele honderden meters en dan weer rijden we op grotere afstand en is er geen water te zien. In de dorpen die we passeren is het al aardig druk, want het is vandaag zondag en met dit mooie weer zijn veel mensen op pad. We moeten vandaag ongeveer 340 kilometer rijden en dat zal naar schatting zo’n 5 uur reistijd betekenen. Onderweg willen we een stop maken bij een natuurreservaat in de delta van de Ebro. Dit gebied beslaagt zo’n 320 km2 moerasland, rijstvelden, kanalen en de rivier de Ebro. Na zo’n 2 uur rijden komen we aan in het dorpje Eldebre, waar volgens de beschrijving een informatiepunt moet zijn. Na wat zoeken en manoeuvreren door smalle straten, blijkt dit de lokale VVV (Bureau voor Toerisme) en daar is niemand aanwezig. We maken van deze stop dan maar gebruik om te lunchen. Gezien onze reisduur van vandaag laten we het natuurgebied dan maar voor wat het waard is en gaan niet verder zoeken. Gevalletje jammer! Godelive is snip verkouden geworden en voelt zich niet zo lekker, dus neem ik weer het stuur. Na enkele kilometers door een typisch agrarisch gebied komen we weer op de doorgaande weg langs de kust en vervolgen we de route richting Valencia. Qua verkeer is het vandaag goed te doen en regelmatig is het 4-baansweg, dus rijdt het lekker door. Na een paar uurtjes rijden toch weer even tijd voor een kleine stop op een parkeerterrein langs de weg. Er staan enkele vrachtwagens en een paar personenwagens. Inmiddels is Godelive weer wat opgeknapt en wil zij het laatste stuk richting de camping het stuur overnemen. De navigatie leidt ons feilloos langs Valencia en daarna moeten we de lokale wegen op richting Camping Devesa Gardens, die ongeveer  18 kilometer ten zuiden van Valencia ligt.. De wegen zijn smal, er rijden fietsers langs beide kanten op de weg en dus is de maximum snelheid 60 km. Het is harstikke druk, zoals al eerder opgemerkt in verband met de zondag en het mooie weer. Onderweg passeren we het natuurgebied Parque Natural l’ Albufera. Naast een diversiteit aan bloemen, bomen en planten ligt hier het grootste meer van het Iberisch schiereiland (Spanje dus). Net iets voor 17.00 uur arriveren we op de camping, worden vriendelijk ontvangen en mogen we een plekje gaan bekijken. De relatief kleinere camping staat nagenoeg vol, maar gelukkig kunnen we terecht. Het gros van de kampeerders blijken Spanjaarden, maar er zijn ook Engelsen, Fransen en Nederlanders. Na de installatie pakken we nog snel even de stoelen en een tafeltje en zetten we ons in het late middagzonnetje. De buren zitten ook lekker in het zonnetje met een lekker pilsje. We blijken naast een Nederlandse camper te staan, die onder de kentekenplaat “Mobiledrome Roosendaal” heeft staan. Ook wel toevallig en als we later even een praatje maken met onze buren blijken ze van origine uit Tilburg te komen. Als we wat verder kletsen blijken we dit jaar 41 jaar getrouwd te zijn, wij ook en nog even later blijkt dat zij ook op 3-3-1978 in het huwelijksbootje zijn gestapt. Ook zij zijn enige jaren geleden rond hun huwelijks verjaardag een keer een Nijlcruise in Egypte gaan maken. Wat een toeval! Als het zonnetje langzaam wegzakt en het wat frisser wordt en ook tijd om naar binnen te gaan voor de avondmaaltijd worden we door de buurtjes uitgenodigd voor een bakje koffie ’s avonds. Da’s gezellig en dus accepteren we graag die uitnodiging. Ik maak een maaltijdsalade, die we met het resterende stukje stokbrood lekker wegwerken. Rond 20.15 uur kloppen we aan bij de buurtjes en stellen ons alsnog netjes voor. Zij blijken Wim en Sjan Klazen te heten en hebben enige tijd geleden Nederland verlaten en een hotelletje gekocht in Salm in de Duitse Eiffel. Zij hebben jaren een motorzaak gehad in Berkel-Enschot en zijn met “vervroegd pensioen”, maar willen toch nog wat omhanden hebben. Hun droom een vakantiehuis voor groepen (onder andere motorgroepen) is uitgekomen. Ze praten met veel enthousiasme over hun “Feriënhaus Salm”. In de rustige periodes gaan ze er lekker op uit met hun camper en zij zijn net als wij de camperreis Spanje van de NKC op eigen gelegenheid aan het rijden. Tijdens het gesprek blijkt dat Wim  zo’n 8 jaar geleden een Tia gekregen heeft tijdens het motorrijden en daarbij een ravijn is ingereden. Met een traumahelikopter is hij zwaar gewond, met vele botbreuken en in coma afgevoerd. Ondanks alle ellende blijkt hij met veel geluk, medische behandelingen en eigen wilskracht weer een redelijk “normaal” leven heeft kunnen oppakken, alhoewel hij natuurlijk nooit meer de oude zal worden. Als we afscheid nemen hebben we een heel gezellige avond gehad. Wim en Sjan gaan morgen richting een vriendenpaar, dat geëmigreerd is naar Spanje zo’n 200 km landinwaarts ter hoogte van Alicante. Wij gaan morgen Valencia verkennen.

11-3-2019 Valencia (E)

We worden vanochtend wakker als de camper van Wim en Sjan zijn plekje verlaat. Het blijkt buiten een beetje bewolkt, dus dan maar even rustig aan met ontbijten en de sanitaire zaken. Een uurtje later schijnt het zonnetje weer aan de hemel en kunnen we ons voorbereiden op de trip naar Valencia. Voor de deur van de camping is een bushalte en voor € 1,50 p.p. kunnen we naar Valencia. Ongeveer elk half uur vertrekt er een bus, maar een beetje speling is voor Spanje wel handig blijkt later. Bij de bushalte staat nog een Engels stel, die ook richting stad gaan. In de bus blijken maar ongeveer voor 30% reguliere zitplaatsen te zijn, er is ongeveer 10% aan zitplaatsen voor ouderen, zwangere vrouwen, mensen met kinderen e.d. en 20% open ruimte voor mensen met kinderwagens, rolstoelen en jawel 40% zijn de hang- en sta-plekken. Als we instappen zijn de reguliere plaatsen al bezet, dus we schuiven maar even op een stoel voor ouderen. Enkele haltes verder komt er een ouder stel met kleine kinderen en bieden wij hen een zitplaats aan, die ze dankbaar aanvaarden. De rest van de reis staan en hangen we en de bus wordt steeds voller. In Valencia aangekomen stroomt de bus nagenoeg leeg en krijgen we van het Engelse stel door, dat we bij het eindpunt Ciutat Vella (Oude Stadscentrum) zijn. Dit was niet echt duidelijk, want blijkbaar rijdt deze bus alleen maar lussen tussen begin en eind en is er geen echt busstation, maar een gewone halte. Het is ondertussen tijd om een lunchadres te gaan scoren, dus proberen we met de plattegrond de goede richting te bepalen. We lopen door een grote winkelstraat met allerlei mooie en dure zaken, maar ook de reguliere winkelfilialen zoals bij ons in Nederland. We komen langs een zaak met een grote “M” en gaan voor een menuutje, want we hebben al 2 weken geen friet gezien of gegeten. Als we alle perikelen bij zo’n bestelzuil hebben overwonnen kunnen we aanvallen op ons maal en daarna gaan we verder op pad. We maken foto’s van diverse fraaie gebouwen, waaronder de Mercado de Colon (1914-1916 gebouwd) en het treinstation Noord. Als we richting het Plaza del Ayuntamiento lopen, dat is bijzonder interessant is aangetekend door de camping, zien we een enorme mensenmassa en ontstaat er een oorverdovend geknal alsof de 3^e wereldoorlog is begonnen. We hadden al de nodige politie en straatafzettingen gezien, maar hadden geen benul wat er aan de hand was. Op bijna alle gebouwen en balkons staan mensen te kijken, er vliegt een politie helikopter over en ik probeer wat zaken te filmen en te fotograferen. In de ramen van sommige gebouwen zie ik de weerspiegeling van een enorm vuurwerk, maar door de mensenmassa komen we geen stap verder. Na een minuut of 10 houdt het knallen op en verspreiden de mensen zich in alle richtingen. Wij zijn uiteraard reuze benieuwd wat we niet gezien, maar wel gehoord hebben.  Het blijkt een feestvuurwerk te zijn (de Fallas) dat vanaf 1 maart dagelijks om 14.00 uur gedurende 10 minuten wordt gehouden. We zien ook op een balkon een groot gezelschap in feestelijke klederdracht en proberen zoveel mogelijk plaatjes te schieten. Bij dit grootste evenement zijn ook politie, brandweer, rode kruis, burgerwachten en gemeente reiniging in ruime mate vertegenwoordigd. Als het publiek wat uitdunt komen de veegwagens in actie en zien wij een stel in klederdracht voor ons lopen. Even een sprintje en proberen een leuke foto te maken. Het stel is zeer toeschietelijk en poseert voor mij, zodat ik hen en Godelive kan fotograferen. We vervolgen onze voettocht door het prachtige centrum en komen bij het Plaza de la Reina (Plein van de Koningin), waar de Cathedral Metropolitana y El Migulete alle aandacht trekt. De kathedraal blijkt te bezoeken, maar de entree is € 8,00 p.p. en dus besluiten we een bezoek maar over te slaan. We vervolgen onze tocht richting Plaza de la Virgin (Plein van de Maagd), waar ook een kerkgebouw, een museum en diverse fraaie gebouwen te bewonderen zijn. Een tijdje later komen we aan bij de Torres de Serrano (Torens van Serrano), die in 1397 zijn gebouwd en oorspronkelijk de ingang van de stad waren en een onderdeel vormden van de stadsmuur. We passeren de Puente de Serranos (Brug van Serranos), die vroeger over de rivier de Turia liep. De opgedroogde rivierbedding is tegenwoordig een langgerekt stadspark met wandel-, fietspaden, diverse speeltuinen en sportvelden. Op diverse plekken in de stad zien we opstellingen van poppen en afbeeldingen, die een beetje lijken op onze carnavalspoppen, maar hier staan ze op vaste locaties. We kunnen niet precies traceren wat de betekenis daarvan is en soms zijn deze nog ingepakt of misschien zelfs wel weer al ingepakt. Het wandelen is ons al aardig in de benen aan het zakken en dus besluiten we aan het einde van de middag weer richting de bus te gaan. Qua timing perfect, want zo’n 10 minuten na aankomst verschijnt lijn 25 weer en kunnen we richting camping. Valencia is een prachtige stad, we hebben ervan genoten. Onderweg komen we nog langs het Ciutat de les Arts i les Cièncias (Stad van de Kunsten en Wetenschappen), waar diverse moderne gebouwen met diverse bestemmingen te bewonderen zijn. Onze vermoeide benen kunnen dat vandaag niet meer aan. Terug naar de camping voor een hereniging met onze katten en een drankje in de late middagzon.