Bourscheid (L) - Reinach (CH)

Zaterdag 26 mei 2018:

Als we opstaan staat het zonnetje weer al te stralen aan de lucht. Het is nog een beetje fris en het gras is nog vochtig, maar dat wordt met het zonnetje vast beter. Lekker buiten ontbeten en we kunnen vandaag lekker een beetje bijtanken. De katten zijn aangelijnd en genieten ook van hun relatieve vrijheid. ’s Middags komen Corrie en Guus even buurten voor een bakkie koffie. Er zijn een paar paragliders te zien, die vanaf de berg opstijgen en vervolgens langzaam door het dal zweven en uiteindelijk op een veldje bij Hotel Du Moulin landen. ’s Avonds draaien we alvast de luifel in en ruimen wat dingen op, anders zijn ze morgen vochtig. Morgenvroeg gaan we weer verder trekken.

Zondag 27 mei 2018:

Het is vanochtend bewolkt en het zonnetje laat na een korte periode verder verstek gaan. Ben gaat de afwas doen en Godelive doet de camper aan kant. Afrekenen bij de receptie en daarna nemen we afscheid van Guus en Corrie. Rond 10.00 uur rijden we de camping af en gaan richting Luxemburg stad. Zondagmorgen is het nog erg rustig in de dorpjes en onderweg, dus geen vertraging. Voordat we Luxemburg verlaten tanken we nog even voordelige diesel (€ 1,13 p/ltr). We rijden Frankrijk in richting Metz en Nancy via de autosnelweg. Het is daar duidelijk drukker met recreatief verkeer (auto’s met caravans, groepen motorrijders en campers enz.). Na Nancy rijden we richting Straatsburg en Basel. Het weer blijft bewolkt en af en toe krijgen we een regenbui te verduren. In het departement Haute Rhin (hoge Rijn) voert onze navigatie ons via een Departementale weg over de Col de Sainte Marie, die een klim en afdeling heeft van 10 o/o. De weg wordt smaller en is erg bochtig, maar onze camper sleurt ons en de aanhanger ferm over deze “hobbel”. Tijdens de afdaling hou ik (Ben) de camper in zijn 2e versnelling om te remmen op de motor. Volgens de verkeersborden is 30 km p/u het maximum, maar daarvoor moet ik regelmatig bijremmen. We arriveren daarna in het mijnstadje Sainte Marie aux Mines, waar de straten smal zijn en vele huizen grauw (van het mijnstof??). Als we weer op de autosnelweg zitten houden we even een pitstop houden om de benen te strekken en wat te drinken. Godelive neemt het stuur weer over en we koersen richting Basel, waar op vele plekken aan de weg wordt gewerkt. Bij de grens controleert een douanier of we onze Zwitserland autoweg vignetten hebben en wenkt dan dat we kunnen doorrijden. Tunnel in en uit, zodat je van de stad weinig te zien krijgt en de inwoners van Basel van het verkeer ook minder last hebben haha. Het einde van de middag nadert en we kiezen voor een overnachting op camping Waldhort in Reinach (voorbij Basel). Het is inmiddels erg zonnig en warm geworden, dus snel nog even van het weer genieten. Het voelt ’s avonds erg broeierig en de weersverwachting voorspelt regen en onweer, dus ook weer spullen inpakken voordat ze natregenen. Wat later op de avond komt de voorspelling uit: regen en onweer. We hebben desalniettemin lekker geslapen en geen last ondervonden van het weer.

Griekenland trip met ACSI inspectie 2018

Vrijdag 25 mei 2018:

Na dagen van voorbereiding breekt het moment van vertrek richting Griekenland aan. De camper is geladen, gecheckt, van onderhoud voorzien en dat geldt ook voor de aangeschafte scooter trailer en onze eigen scooters. Alle ACSI spullen doorgenomen, gewogen (ca. 70 kg !!!!) en opgeborgen. We vertrekken omstreeks 11.00 uur met als 1e pitstop Camping Du Moulin in Bourscheid (L). Voor Antwerpen komen we in de file terecht, maar het blijft gelukkig wel doorstromen zij het erg langzaam. Tussen Antwerpen en Brussel stoppen we voor de lunch. We wisselen van chauffeur en Godelive krijgt het verkeer rond Brussel voor haar rekening. Valt achteraf mee ten opzichte van Antwerpen. Op de E411 nemen we na Namen de afslag N4 Marche - Bastogne. Een weg, die we als onze broekzak kennen. Ik (Ben) ging als puber al met zijn oom caravans brengen en halen op de hiervoor genoemde camping. Het wegdek is bij tijd en wijle, zoals we dat kennen in België. Kuilen en naden, die de camper doen trillen alsof je met een oude rammelbak rijdt. Rond 16.00 uur arriveren we op de camping. We worden hartelijk welkom geheten door onze vrienden Guus en Corrie, die daar een seizoenplaats hebben. 's Avonds krijgen we een 3 gangen dîner gepresenteerd van hen en laten ons dat goed smaken. Gezellig eten en drinken en bijkletsen.

Tours – Steenbergen

Woensdag 13 december 2017: Ondanks het feit dat het een godganse nacht heeft geregend, blijken de waterreservoirs onuitputtelijk en regent het dus nog steeds. We willen vanavond toch de thuisbasis gehaald hebben, dus maar snel uit de veren. Na de gebruikelijke ochtendrituelen even het vuilnis wegbrengen en de electra kabel inrollen en opbergen. Het is rond 9.00 uur en het wordt al licht als we richting de slagboom rijden. Ben is de eerste chauffeur vandaag en brengt nog snel even, zoals geïnstrueerd door de receptioniste van de camping, de toegangsbadge naar de brievenbus en dan kunnen we op weg. Ondanks dat we nog wat ochtendspits hebben verloopt het uitrijden van Tours zonder oponthoud. Op de snelweg kunnen we weer wat vaart maken, maar de regen blijft aanhouden en dus afstand houden van de voorliggers. Als we een poosje onderweg zijn valt ons oog op de linker bovenzijde van de voorruit (van binnenuit gezien) en lijkt het alsof er een scheur in zit. We denken gelijk aan de tik van gisteren en dus moeten we straks bij de pitstop even checken. Tussen Orleans en Parijs moeten we even tanken en houden we een koffiepauze en checken de vermeende scheur in de voorruit. Er zit inderdaad een pit in de voorruit en deze is aan het doorscheuren …. potverdikke! Godelive neemt na de pauze het stuur over en is dus bij Parijs de chauffeur. Rond Parijs wordt het drukker en door de regen loopt het verkeer nog minder soepel, maar Godelive weet haar “vrouwtje”te staan en laveert ons langs de “lichtstad”. Op een bepaald moment staan stukken snelweg totaal blank en moeten we dus een stukje door het water, maar gelukkig lukt dit zonder problemen. De regen wordt wat minder en daardoor wordt het rijden wat minder onaangenaam. Tussen Parijs en Lille gaan we even stoppen om te lunchen en onze katten te voorzien van hun middagmaal. Het blijft een natte dag en als het niet hard regent dan is het aan het miezeren. Afhankelijk van het soort asfalt en de drukte van het verkeer is er redelijk uitzicht of wordt je volledig onder gespetterd door het verkeer. Tussen Kortrijk en Gent houden we weer even koffiepauze en doen we weer een chauffeurswissel. Ben gaat achter het stuur en in de buurt van Gent begint het al aardig donker te worden, waardoor het zicht op de weg en de strepen behoorlijk lastig wordt. In de buurt van Antwerpen licht er wegsignalering op in verband met files en knipperen er borden van maximaal 50 kilometer, dus dat voorspelt weinig goeds. Aangezien het tegen spitstijd loopt kiezen we ervoor om niet de ring van Antwerpen te nemen, maar de “sluiproute” via de Linkeroever en de Waasland tunnel. Blijkt toch geen goede keuze, want op de gehele Linkeroever en aan de Leien in Antwerpen zijn wegwerkzaamheden. Als wij na ruim 1 uur Antwerpen achter ons laten en de A12 oprijden zien we dezelfde Belgische vrachtwagen (van der Poel transport) die voor Antwerpen de ring-route had genomen. Gelukkig geen kwestie van verkeerde keuze, maar gewoon pech vanwege drukte en slecht weer. We rijden de grens over richting Bergen op Zoom en zijn dus weer op Nederlandse bodem. We vervolgen onze route tot Steenbergen en gaan eerst even langs bij de frituur voor een frietje met saté. We hebben tijdens onze trip lekker gegeten, maar saté hebben we wel gemist. Als we de camper weer op de garage pad zetten zijn we blij dat we weer veilig thuis zijn gekomen en nemen daarna een lekker biertje.

We hebben een leuke (solo) reis gemaakt door Frankrijk en Spanje, waarbij we mooie dingen hebben gezien en ervaren. Daarna de oversteek naar Marokko gemaakt met Thieu en Martine, die een prachtige trip hebben uitgezet voor ons (en henzelf natuurlijk). Wij hebben Marokko in veel hoedanigheden gezien en beleefd, het is een mooi land met contrasten van rijk en arm, aardige mensen, veel en verschillende bezienswaardigheden en de moeite waard om (nog eens) te bezoeken. Bijna 6 weken tezamen met een ander stel waren wel spannend, maar zijn goed verlopen en het was ook gezellig. Vanuit Zuid Spanje hebben we de trip weer op eigen gelegenheid gedaan en bijna altijd stops gehad op dezelfde campings als Martine en Thieu. Goed voor de ontvlechting…..haha. Martine en Thieu hartstikke bedankt!! Door tijdsgebrek en internetperikelen zijn de foto’s van de laatste reisdagen achterwege gebleven, maar die komen er binnenkort echt nog aan. Voor de statistici onder u hierbij nog wat cijfers: 9.160 kilometer afgelegd door 5 landen in 59 dagen en op 31 plaatsen gekampeerd. Bedankt voor jullie interesse in onze reisverhalen en de leuke reacties!

Urrugne – Tours

Dinsdag 12 december 2017: Vannacht heeft het geonweerd en gehageld, dus buiten was het weer geen pretje. Als we opstaan blijken al meerdere kampeerders in de weer, want velen trekken weer verder richting zuiden voor de overwintering. Wij gaan in tegengestelde richting vandaag, dus snel nog de gebruikelijke handelingen plegen en dan afscheid nemen van Martine en Thieu. Godelive blijkt in haar ijverigheid ook de stroomkabel van hen ontkoppelt te hebben, zodat het straalkacheltje niet deed wat die behoorde te doen. Da’s lachen! We rijden de camping af en gaan nog even een paar boodschapjes doen bij de Supermarkt van Leclerc in Saint Jean de Luz. De afdeling dameskleding blijkt toch een bijzondere aantrekkingskracht te hebben op Godelive, want er moet even gekeurd en gepast worden. Ze vindt iets leuks voor de feestdagen, dus da’s weer mooi meegenomen. We ronden snel de boodschappenlijst af (waaronder mille feuilles = franse tompoes) en gaan op weg. Het eerste stuk op de snelweg verloopt wat minder snel, want er zijn kilometers lang wegwerkzaamheden met beperkte snelheid en druk vrachtverkeer. Op een bepaald moment horen we een harde tik alsof er iets tegen de ruit is gevlogen, maar er is niets te zien...gelukkig! Onderweg proberen we nog even wat LPG te tanken voor het geval het koud blijft en we dus meer moet stoken. Dit blijkt niet zo eenvoudig, want de eerste 2 pompen staan links en onze tanks staan rechts, dus de slang is tekort. De derde keer blijkt de goede keer te zijn en we benutten deze stop gelijk maar voor een bak koffie. We gaan nu een flink stuk doorrijden en voorbij Bordeaux maken we een stop voor de lunchpauze. Het zonnetje is inmiddels doorgebroken en vanachter het glas lijkt het aangenaam weer, maar buiten blijkt het toch nog aardig fris. ’s Middags nog even tanken en koffiedrinken en dan richting Tours, waar we vanavond willen arriveren op camping Val de Loire in Saint Avertin (een wijk van Tours). Onderweg zijn er nogmaals diverse stukken wegwerkzaamheden en snelheidsbeperkingen, dus we lopen wederom vertraging op. We hebben gelezen, dat de receptie in deze tijd van het jaar om 18.00 uur sluit, dus dat wordt kantje boord. In Tours zitten we midden in de avondspits, maar gelukkig kunnen we ons om 17.55 uur melden bij de receptie. We worden netjes geholpen, het blijkt een nette camping met goed sanitair, dus dat moet weer lukken voor vannacht. Als we vanavond koffie drinken en de mille feuilles willen nuttigen blijken onze katten net wat sneller dan wij en gaan er met een stukje vandoor….stelletje rovers. Morgen nog 640 kilometer te gaan om thuis te komen. We zien wel of we dat gaan redden met het weer en de verkeersdrukte.

Salamanca – Urrugne

Maandag 11 december 2017: Het heeft vannacht flink gestormd en geregend, maar we zijn gelukkig niet weggewaaid of -gespoeld. Ook vandaag loopt het wekkertje om 7.00 uur af, want vandaag gaan we weer een flink stuk rijden. Godelive is de bikkel vanochtend, want ze gaat als eerste door het slechte weer naar het toiletgebouw om te douchen. Het water blijkt lekker warm, misschien wel iets te warm. Daarna is Ben aan de beurt om de regen en wind te trotseren. Even later verschijnt ook Martine in het toiletgebouw voor de dagelijkse wasbeurt. Na het ontbijt nog even wat opruimen en servicen en dan klaar voor de start. Thieu en Martine zijn inmiddels al vertrokken. Het is erg vochtig en fris buiten, dus een lekkere vest kun je wel verdragen als je naar buiten moet. De Engelse camperaars liggen nog in een diepe slaap als wij het campingterrein afrijden. De campingmedewerker is al begonnen met vuilniszakken ophalen en wat snoeihout te verbranden. Als we op de snelweg zitten begint het weer een beetje op te klaren en af en toe schijnt er een flauw zonnetje. Onderweg zien we weer de uitgestrekte lege akkers en op de achtergrond bergen. Sommige delen van het gebergte worden beschenen door de zon en dan ziet het landschap er uit als een camouflagedeken, andere delen liggen in de schaduw en zijn donker en grauw. Onderweg gooien we nog even de brandstoftank vol met relatief goedkope Spaanse diesel, kopen nog een stokbrood en drinken een lekkere bak koffie. We komen in de Pyreneeën, dus het terrein begint weer al aardig met klimmetjes en afdalingen. Ook begint het weer te regenen, want zo vlakbij de Golf van Biskaje kun je dit verwachten. Het landschap is niet voor niets zo groen. Het noordelijke deel van de Pyreneeën is tolweg, dus tickets uit de automaat halen en een stuk verder weer betalen. Dit spelletje blijft zich herhalen tot we alweer op Frans grondgebied zijn, maar dan blijkt ons elektronisch tolvignet niet te reageren op een slagboom, ook muntgeld inwerpen heeft geen resultaat en de creditkaart al evenmin. Blijft er niets anders over dan op de rode “help”-knop te drukken. Het licht springt op groen en de slagboom gaat vanzelf open. Bij het wegrijden let Ben teveel op de linkerzijde en te weinig op de rechterzijde en dus klapt de rechter buitenspiegel om als die een paal van het verkeerslicht raakt. Gelukkig blijft het bij een paar extra krasjes op de cover en het verkeerslicht blijft ongeschonden. Rond 16.30 uur rijden we camping Larrouleta in Urrugne (vlakbij Saint Jean de Luz) op en zien de camper van Thieu en Martine al staan. Tijd voor installeren en even bijkletsen (in de camper van hen), want buiten is het toch echt te koud. Martine en Thieu willen 2 nachten op deze camping blijven, maar wij besluiten morgen weer verder te rijden.

Sevilla – Salamanca

Zondag 10 december 2017: Als het wekkertje om 7.00 uur afloopt is het buiten nog donker en mistig. Na al die weken van zon en licht is dit echt een tegenvaller, maar logischerwijze past dit wel bij de tijd van het jaar en de plaats waar we zijn. We hebben met Thieu en Martine afgesproken de rit vanuit Spanje naar huis op eigen gelegenheid en tempo te willen doen en zij vertrekken rond 8.00 uur van de camping. Thieu komt ons nog even gedag zeggen en goede reis wensen en wij wensen hen uiteraard hetzelfde toe. We hebben wel afgesproken elkaar weer te treffen bij de eerstvolgende pitstop in Salamanca. We doen onze ochtenddingen en moeten nog even servicen alvorens we de camping afrijden. Rond 8.50 uur gaan we op pad en door de wegafzetting laten we ons even van de wijs brengen en komen via dichte mist bij een stuk wegwerkzaamheden, waarbij we de beoogde afslag niet kunnen nemen. Door de maximum snelheid van 60 kilometer kunnen we een verantwoorde snelheid aanhouden bij dit weer. Na ongeveer een kwartiertje rijden kunnen we keren en alsnog de beoogde snelweg bereiken richting Sevilla. We zien onderweg delen van het landschap en de stad in de mist hangen, zoals de top van een flatgebouw zonder onderkant. In de loop van de ochtend breekt hier en daar de zon door en is het zicht soms een stuk beter. Als we even willen tanken en voor onszelf een bakje koffie willen nemen blijkt het tankstation alleen brandstof voor voertuigen te hebben, dus da’s een tegenvaller. Na het afrekenen ziet Ben een gecrashte mus in de gril van de camper zitten. Zielig voor dat beestje, maar even wegwerken lijkt wel zo netjes. Een stuk verder op de route nemen we de afslag bij een wegrestaurant/cafetaria en combineren het drankje met een lunchpauze. In dit etablissement spreekt men 3 talen, nl. Spaans, Spaans en Spaans. Na het bestuderen van de wand menukaart bestelt Godelive een gerecht met koffie. Dit blijkt een goede keuze, want de combinatie maaltijdsalade met een soort aardappeltaart smaakt prima. We vervolgen onze trip en aan het einde van de middag arriveren we op Camping/Hotel Regio in Santa Marta de Tormes nabij Salamanca. Deze camping is het gehele jaar open en je kunt er 24 uur per etmaal terecht, want het Hotel runt ook de receptie van de camping. Inchecken en we zien op het nagenoeg geheel lege terrein de camper van Martine en Thieu en ook een aantal Engelse campers staan. We kletsen wat bij onder het genot van een drankje en spreken af ’s avonds het diner voor de gereduceerde campingprijs in het hotel te gebruiken. Alhoewel de entourage en het eten er goed uitzien, blijkt het toch niet voor ieder even smakelijk. Wij gaan morgen weer verder en Thieu en Martine, die aanvankelijk 2 nachten in gedachte hadden besluiten ook te vertrekken gezien het weer. De regen en storm blijven de gehele avond en nacht doorgaan en zijn zelfs de volgende ochtend nog niet voorbij. Morgen wordt de volgende pitstop Urrugne nabij Saint Jean de Luz in het uiterst zuid-westelijke puntje van Frankrijk.

Martil – Ceuta – Algeciras – Sevilla

Vrijdag 8 december 2017: Om 6.30 uur loopt het wekkertje af en buiten is het nog donker. Vandaag gaan we richting Ceuta en passeren dan de grens van Marokko naar Spanje, want Ceuta is de Spaanse enclave op het Afrikaanse/Marokkaanse vaste land. Gezien de voorbereidingen van gisteren loopt alles op rolletjes en is de timing goed. Om 7.30 uur laat de nachtwaker ons het terrein afrijden en zwaait ons uit. In Martil is het nog erg rustig op straat en in no time rijden we de stad uit. Een stukje tolweg en om 8.10 uur arriveren we bij de Marokkaanse grens, waar we door een smalle poort toegang krijgen op het grensterrein. Het is er gelukkig niet druk, dus de inschatting van Martine en Thieu, dat op vrijdag (gebedsdag voor de Moslims) het niet druk is aan de grens blijkt juist. Bij het eerste loket/hokje moeten we de paspoorten en onze uitreisformulieren aanreiken. De politieagent begint met het checken van de documenten, typt bepaalde gegevens in de computer en stempelt onze paspoorten voor vertrek uit Marokko af. We krijgen de paspoorten terug en mogen verder naar het volgende loket/hokje, waar nu een douanier zit die het kentekenbewijs van de camper en onze uitklaringsdocumenten gaat checken en afstempelen. Ook dit blijkt in orde en we mogen verder rijden het Marokkaanse grensterrein af richting de Spaanse grens van Ceuta. Een Marokkaanse politieagent moet voor ons de poort toch iets verder openzetten om de camper te laten passeren, hetgeen even duurt want hij heeft alleen dienst en moet ook alle grenspassanten te voet in de gaten houden. De Spaanse grenspolitie agent zegt ons vriendelijk buenos dias (goedemorgen) en checkt onze paspoorten en geeft deze terug en we kunnen weer verder rijden. De Guardia Civil (Spaanse Marechaussee) kijkt ons nors aan, maar we hoeven niet te stoppen en mogen verder Ceuta inrijden. Om 8.30 uur hebben we alle grensformaliteiten afgerond, hetgeen volgens Thieu en Martine een record is dat nog nooit eerder hebben meegemaakt. We houden even een pitstop in Ceuta langs de Middellandse Zee, zetten de horloges 1 uur vooruit (West Europese tijd) en gaan richting de ferry. Bij de haven Moeten we even inchecken bij Balearia, de rederij die onze overtocht gaat verzorgen, en dit is ook snel gebeurd. We kunnen verder rijden richting de controlepost van de Guardia Civil, waar de camper wordt gecontroleerd op verstekelingen op of onder de camper of tussen het fietsenrek. De hond van een van de agenten blijft rustig, dus geen drugs aan boord en we mogen verder richting het haventerrein. Op het terrein loopt een vrouw, die onze ferry tickets nog even controleert en onder de ruitenwissers bevestigt. Binnen enkele minuten kunnen we verder rijden richting de ferry en moeten we achteruit het schip op. Onze camper ligt blijkbaar iets te diep voor de laadbrug want we horen een licht schurend geluid, dus er moet een extra balk aan te pas komen en dan gaat het ook prima. In de veerboot blijkt er qua breedte maar weinig ruimte voor grotere voertuigen en dus worden onze campers als pakken stro tegen elkaar aan geparkeerd, terwijl het helemaal niet druk is en de ferry voor ¾ leeg blijft. We kunnen er nog net uit, zodat we in de restauratie nog een kop koffie kunnen gaan drinken. Balearia is strikt qua tijd en om 11.00 uur (West Europese tijd) vaart het schip de haven uit. Bye bye Marokko en Ceuta! Het is zonnig weer en de zee is rustig en binnen 3 kwartier vaart de ferry de haven van Algeciras al binnen en zien we de rots van Gibraltar weer, die deze keer niet in een grote wolkenpluim is gehuld. Bij het afrijden van de ferry worden we deze keer wat beter begeleid, zodat de onderkant niet de laad-/losklep raakt. Als we de ferry zijn afgereden worden we andermaal gecontroleerd door een team van de Guardia Civil met een drugshond. Ook dit beestje loopt langs onze camper en slaat niet aan en zijn baas geeft ons een norse aanwijzing om verder Spanje in te rijden. Ondanks alle controles geen problemen met onze katten, hun dierenpaspoorten, inentingen, gezondheidsverklaringen en geen checks in de camper of andere vervelende zaken. Met grote opluchting rijden we het haventerrein af. We hebben met Martine en Thieu afgesproken om door te rijden naar Camping Villsom in Dos Hermanas een wijk in Sevilla. Onderweg stoppen we nog een keer om te lunchen en daarna gaan we weer op weg, maar onderweg verliezen we het zicht op de camper van Thieu en Martine en rijden we verder om onze eigen navigatie. Vlakbij de camping gaat het even mis, want er blijken wegwerkzaamheden en de voorspelde route kunnen we niet rijden. Na wat eigen ingeschatte alternatieve routes zien we plotsklaps Thieu op zijn fiets passeren richting de supermarkt. Hij wijst ons de juiste alternatieve route en alles is weer in het reine gekomen. We checken in, installeren ons en gaan nog even genieten van het aangename zonnetje met een temperatuur van de 20 graden. Als Thieu terug is van boodschapjes doen brengen we een toast uit op de vlotte grensovergang en overtocht. Morgen is het weer goed weer in Sevilla, dus we blijven nog een dagje staan. ’s Avonds gaat Ben nog aan de slag met zijn reisblogverhaal en foto’s, maar de WIFI op de camping blijkt zo traag als een slak. Na lang prutsen gooit hij de handdoek in de ring en gaat zijn bedje opzoeken, waar Godelive inmiddels al een tijdje ligt te ronken ?.

Zaterdag 9 december 2017: We slapen vandaag lekker uit, want we hebben de afgelopen dagen natuurlijk best veel gereisd. Als we opstaan blijkt het behoorlijk bewolkt en is het vochtig. In de loop van de ochtend wordt de temperatuur wat aangenamer, maar het zonnetje blijft afwezig. Martine komt vragen of we met hen nog even willen gaan shoppen in de lokale supermarkten Mercado en Carrefour. Lijkt ons een prima plan, want er schijnt toch geen zon en we hebben nog een paar kleinigheidjes nodig. We pakken de fiets en rijden naar de winkels toe, waar het best druk blijkt te zijn. De winkels zijn in kerstsfeer en het publiek blijkt al aardig aan het inkopen voor de feestdagen. Teruggekomen op de camping pakken we alles uit, geven het een plekje in de camper en genieten nog even van onze avond met een beetje TV kijken. Ja, het moet gezegd we hebben hier en zelfs in Marokko bijna altijd TV ontvangst gehad via de satelliet!! Niet altijd het volledige zenderpakket, maar toch altijd minstens Astra 1 met BVN. Veel TV kijken hebben we echter niet gedaan, want we hadden genoeg ander amusement en bezigheden tijdens onze reis.

Moulay Bousselham – Martil

Donderdag 7 december 2017: We vertrekken vandaag richting Martil in het Noorden van Marokko een rit van ongeveer 160 kilometer. Als we opstaan zien we de vuilnisman met paard en wagen de vuilnisemmers legen op de camping. Een dergelijk beeld roept de herinnering op aan de 50-er jaren toen bij ons in Nederland dit op dezelfde manier gebeurde. Nadat we hebben ingepakt, de rekening vereffend rijden we rond 10.00 uur de camping af. We volgen een stuk de snelweg, die ongeveer hetzelfde beeld biedt van gisteren. Land- en tuinbouw en ook veeteelt, waarbij het groter aantal runderen wel opvalt ten opzichte van de eerder bezochte gebieden. Martine en Thieu hebben een alternatieve route via “route nationale” (provinciale weg) opgezocht en willen deze graag proberen. Behalve natuurlijk de smallere wegen valt ook op, dat het onderhoud vaak te wensen overlaat. De natuur is evenwel wel mooi en dat biedt ook mogelijkheden voor de fotograaf. Bij een dorpje zien we een grote groep ooievaars en omdat we daar een stop kunnen maken is er een mogelijkheid van dichterbij te fotograferen. We naderen weer de kuststrook aan de Middellandse Zee met Tetouan als mooie stad. We zien weer de schitterende gebouwen, prachtige straten en de drukte van de vele studenten te voet, zoals we die zo’n kleine 6 weken geleden ook zagen. We laten ook nog even de brandstoftank vollopen voor de voordelige Marokko prijs en rijden dan door naar Martil en arriveren snel op Camping Al Boustane. Als we geïnstalleerd zijn maken Godelive en Ben een wandeling langs de boulevard, die enkele honderden meters van de camping afligt. Door de lage zonnestand is de boulevard en het strand grotendeels beschaduwd en de wind maakt het koud. Zomers is dit hoogstwaarschijnlijk een drukte van jewelste. We kopen onderweg nog wel even een ijsje en gaan dan rap richting camping. We drinken nog even een pilsje met Martine en Thieu en bespreken nog even de details voor morgen, wanneer we de oversteek weer maken van Marokko naar Spanje. Om te voorkomen dat we ongewenste vertraging oplopen bij de diverse grenscontroles en daardoor te laat een boot kunnen nemen, spreken we af om 7.30 uur te vertrekken vanaf de camping. Dus vanavond weer op tijd naar bed!